tag:blogger.com,1999:blog-68566273211542971642024-03-13T22:37:35.634-07:00 The Taste FairyΠαραμυθένιες νοστιμιές και νόστιμα παραμύθια...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-69230259578447438832016-04-26T10:24:00.001-07:002016-04-26T10:27:00.165-07:00Ρεβιθοσαλάτα με πορτοκάλι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-VsJzSShwlr0/Vx-jtkNz6WI/AAAAAAAAAPU/09TPZv3MvEkxVV0yhzhc5BXzlpJhiUcpgCLcB/s1600/PicsArt_04-23-03.09.04%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://4.bp.blogspot.com/-VsJzSShwlr0/Vx-jtkNz6WI/AAAAAAAAAPU/09TPZv3MvEkxVV0yhzhc5BXzlpJhiUcpgCLcB/s320/PicsArt_04-23-03.09.04%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και να 'μαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα της νηστείας. Είτε για θρησκευτικούς, είτε για λόγους αποτοξίνωσης λέμε το ψωμί ψωμάκι και το ρεβίθι ρεβιθάκι! Κι επειδή θα τα φάμε τα όσπρια μας αυτή την εβδομάδα και μάλιστα με το παραπάνω, προτείνω να πρωτοτυπήσουμε και να τα φτιάξουμε κάπως διαφορετικά. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Άσε που έτσι μπορεί να πειστεί και κανένας άλλος να τα φάει...λέω εγώ τώρα! </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τη συνταγή αυτή την πήρα από τη φίλη μου τη Μαρία, η οποία δεν νηστεύει σίγουρα, αλλά κατά καιρούς πειραματίζεται με διάφορα νηστίσιμα υλικά, μεταξύ των οποίων και το ταπεινό ρεβιθάκι. Να την ευχαριστήσω, γιατί εκτός από την αγάπη και την στήριξη που απλόχερα μου δίνει από τότε που την γνώρισα στο αεροπλάνο για το Μπορντό, μου έδωσε κι αυτή τη συνταγή και μ΄έσωσε από τη βαρεμάρα της ρεβιθόσουπας!!!</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ΥΓ. Μαρία, έλεος μην μου στείλεις 500 αυτοκόλλητα στο viber!!!</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-UyEfpZEkYVA/Vx-jpC39JtI/AAAAAAAAAPM/EopT3NnrgA87CzrpJSbvluE98MI4BtSRACLcB/s1600/PicsArt_04-23-03.13.39%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://4.bp.blogspot.com/-UyEfpZEkYVA/Vx-jpC39JtI/AAAAAAAAAPM/EopT3NnrgA87CzrpJSbvluE98MI4BtSRACLcB/s320/PicsArt_04-23-03.13.39%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
-<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> 1 κούπα ρεβίθια βρασμένα (να κρατάνε λίγο)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- 1 κούπα μανιτάρια σωταρισμένα σε ελάχιστο λάδι </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- 1 κόκκινη πιπεριά</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- 2 φρέσκα κρεμμυδάκια κομμένα σε ροδέλες</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- 1 πορτοκάλι κομμένο σε κυβάκια</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- χυμό από 1/2 πορτοκάλι</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- ελαιόλαδο</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- βαλσαμικό ξύδι</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">αλάτι/ πιπέρι/ εστραγκόν</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Χτυπάμε σε ένα μπολ με αναδευτήρι, τον χυμό πορτοκαλιού, το ελαιόλαδο, το ξύδι και τα μπαχαρικά, μέχρι να πηχτώσουν λίγο. Ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά και αφήνουμε στο ψυγείο για δύο ώρες για να δέσει καλά η σαλάτα.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-RK4SXK0RmBA/Vx-j-2TMWvI/AAAAAAAAAPY/6R6Q7xkHjbklstxkneNijkguQ1sYPskHgCLcB/s1600/PicsArt_04-23-03.05.49%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://1.bp.blogspot.com/-RK4SXK0RmBA/Vx-j-2TMWvI/AAAAAAAAAPY/6R6Q7xkHjbklstxkneNijkguQ1sYPskHgCLcB/s320/PicsArt_04-23-03.05.49%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τρώγεται με άφθονο ψωμί! Καλή όρεξη! Καλό Πάσχα!</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δείτε και το παραμύθι: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/04/blog-post_26.html">Η αγαπημένη σαλάτα του Κοντορεβιθούλι</a></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-91041726988616507102016-04-26T09:54:00.000-07:002016-04-26T10:27:57.940-07:00Η Αγαπημένη σαλάτα του Κοντορεβιθούλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Jr1OXDp4SQA/Vx-cU0Fc0iI/AAAAAAAAAOw/H6wBpvpOazIpURoJdQv_7uNpRL7qbwCUACLcB/s1600/images%2B%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-Jr1OXDp4SQA/Vx-cU0Fc0iI/AAAAAAAAAOw/H6wBpvpOazIpURoJdQv_7uNpRL7qbwCUACLcB/s1600/images%2B%25282%2529.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Στο μεγάλο γυάλινο βάζο, δίπλα
από τη μπλε πλαστική σακούλα με τον ξινό τραχανά, μέσα στο τελευταίο προς τα δεξιά ντουλάπι της κουζίνας του σπιτιού της
οικογένειας Πατακανά, ζούσε το πιο μικρό
ρεβιθάκι του κόσμου! Τόσο αυτό όσο και τα εκατοντάδες άλλα αδελφάκια του που
βρίσκονταν κι αυτά μέσα στο βάζο, ήταν βιολογικά, που σημαίνει ότι αναπτύχθηκαν
χωρίς τη χρήση χημικών και φαρμάκων, αλλά μόνο με αγνό νεράκι. </span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτό βεβαίως τα
έκανε λίγο πιο ακριβά από τα άλλα ρεβίθια, γιατί χρειαζόντουσαν περισσότερο καιρό για να μεγαλώσουν, όμως πραγματικά άξιζε τον κόπο γιατί
η γεύση τους ήταν υπέροχη!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Τα ρεβιθάκια μας όμως ήταν πολύ
στεναχωρημένα, γιατί όσο νόστιμα και υγιεινά κι αν ήταν, ο μικρός Πατακανάς, ο
γιος δηλαδή του κυρίου και της κυρίας Πατακανά, δεν τα έτρωγε με τίποτα! Τι κι
αν η κυρία Πατακανά δοκίμαζε να του τα μαγειρέψει σούπα, με ντοματούλα, ή και
σε συνδυασμό με ρύζι, η απάντηση ήταν πάντα η ίδια <i>«Μπλιάχ!!! Δεν τα θέλω! Δεν
μου αρέσουν! Είναι απαίσια!».</i> Κι έτσι, η
κυρία Πατακανά είχε σταματήσει πλέον τις προσπάθειες, και τα καημένα τα ρεβιθάκια
μας, έμεναν κλεισμένα στο γυάλινο βάζο, κλαίγοντας την κακή τους τη μοίρα, γιατί
ποιος άλλος είναι ο προορισμός των ρεβιθιών, και μάλιστα των βιολογικών ρεβιθιών,
από το να μπούνε στην μικρή κοιλίτσα των παιδιών και να τη γεμίσουν με τη
νοστιμιά τους και τα θρεπτικά τους συστατικά; </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-guPPJ-Zfqe4/Vx-ZrlXxtJI/AAAAAAAAAOE/84eUsmSeqYYCMV_EIbE-7X7wB-h7STIhACLcB/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-guPPJ-Zfqe4/Vx-ZrlXxtJI/AAAAAAAAAOE/84eUsmSeqYYCMV_EIbE-7X7wB-h7STIhACLcB/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Κανείς δεν μας θέλει εμάς!»</i>,
έλεγαν κλαίγοντας με αναφιλητά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Θα μείνουμε για πάντα
κλεισμένοι εδώ μέσα!»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-«<i>Ή θα μας μαγειρέψουν και θα μας
πετάξουν στα σκουπίδια αντί να μας φάνε!, Εμάς που έχουμε τόσα πολλά να
προσφέρουμε στα παιδάκια!»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Δεν έπρεπε να ζούμε σ’ αυτήν τη
χώρα! Δεν υπάρχει καμία εκτίμηση στο είδος μας! Αντιθέτως σε μια μακρινή χώρα
που λέγεται Λίβανος, έχω πληροφορηθεί ότι είμαστε η πρώτη τους προτεραιότητα
και όλα τα παιδάκια μας αγαπούν και μας τρώνε!»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Κι έτσι, περνούσαν οι μέρες και
τα ρεβιθάκια όλο παραπονιόντουσαν. Και τίποτα δεν γινόταν, ούτε και άλλαζε με
τα παράπονά τους, παρά μόνο η διάθεσή τους, που γινόταν όλο και χειρότερη. Το
μικρό μας το ρεβιθάκι όμως, το μικρότερο απ’ όλα, δεν άντεξε πια αυτή την
κατάσταση, αυτή την κλεισούρα δηλαδή κι αυτή τη γκρίνια, κι έτσι μια μέρα, πήρε
τη μεγάλη απόφαση! Θα έφευγε από το βάζο κι από το ντουλάπι κι από την κουζίνα
κρυφά, και θα πήγαινε στο δωμάτιο του μικρού Πατακανά για να προσπαθήσει να τον
πείσει ο ίδιος, ότι αυτός και τα αδελφάκια του είναι πολύ νόστιμα και
απαραίτητα για τον οργανισμό του!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μα αυτό είναι τρέλα!»</i>, του
είπαν με γουρλωμένα τα μάτια τους τα αδελφάκια του. «<i>Δεν θα καταφέρεις ποτέ να
φτάσεις στο δωμάτιο του μικρού Πατακανά! Θα σε μαζέψουν με τη σκούπα, ή θα σε
φάει η γάτα ή κάποιο έντομο, ή θα σε πατήσουν η…»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Εδώ που φτάσαμε αδελφάκια μου,
δεν έχουμε άλλη επιλογή! Πρέπει να το προσπαθήσω, αλλιώς θα μείνουμε για πάντα
κλεισμένοι σ’ αυτό το βάζο!»,</i> είπε με αποφασιστικότητα το μικρό μας το
ρεβιθάκι.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-KyvJ8NIB44E/Vx-Zw56BfZI/AAAAAAAAAOI/AQDxjX1D8I0eFOVW_rz3DL8_8f-95ziXQCLcB/s1600/images.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-KyvJ8NIB44E/Vx-Zw56BfZI/AAAAAAAAAOI/AQDxjX1D8I0eFOVW_rz3DL8_8f-95ziXQCLcB/s1600/images.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Κι έτσι, όταν έκλεισαν τα φώτα
της κουζίνας, το μικρό το ρεβιθάκι, αποχαιρέτησε τα αδελφάκια του και ξεκίνησε
το μακρινό του ταξίδι. Σκαρφάλωσε στο βάζο και με τη βοήθεια των άλλων ρεβιθιών,
βγήκε έξω και ξεκίνησε γρήγορα για τον προορισμό του: το δωμάτιο του μικρού
Πατακανά! Όταν κατάφερε όμως να βγει από την κουζίνα, μια δυσάρεστη έκπληξη τον
περίμενε! Η γάτα της οικογένειας Πατακανά, τον πήρε πρέφα, κι έτσι παιχνιδιάρα
που ήταν ήθελε να παίξει μαζί του! Όμως, ένα μόλις χτύπημα της γάτας θα τον
έκανε κομματάκια, κι έτσι θα πήγαινε στράφι και η ζωή του αλλά και η εξαιρετικά
δύσκολη αποστολή που είχε αναλάβει! Ευτυχώς όμως, λίγο πριν η γάτα τον χτυπήσει
με το πόδι της, το μικρό μας το ρεβιθάκι, άκουσε μια άγνωστη φωνή! <i>«Γρήγορα,
ανέβα στην πλάτη μου!»</i>. Ήταν ένα μυρμηγκάκι, που φαίνεται ότι βάλθηκε να
βοηθήσει το μικρό μας το ρεβίθι! Κι έτσι το ρεβιθάκι ανέβηκε στην πλάτη του
μυρμηγκιού και πριν τους προλάβει η γάτα χώθηκαν σε μια σκοτεινή τρύπα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-«<i>Σ’ ευχαριστώ πολύ»</i>, είπε
ανακουφισμένο το ρεβιθάκι μας, στο μυρμήγκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-«<i>Μα, είσαι τρελό;»</i>, ρώτησε το
μυρμηγκάκι. <i>«Τι δουλειά έχεις μόνο σου στη μέση του σπιτιού; Η γάτα των
Πατακανέων είναι πολύ δυνατή! Έχει φάει πολλούς από μας στην προσπάθειά μας να
βρούμε τροφή».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Τροφή; Δεν πιστεύω καλό μου
μυρμηγκάκι να με έσωσες για να με φάτε παρέα με τους δικούς σου! Ααα όχι, καλό
μου μυρμηγκάκι, άσε με να φύγω σε παρακαλώ γιατί έχω πολύ σοβαρή αποστολή!»</i>,
είπε με θάρρος το μικρό ρεβίθι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μην ανησυχείς, και δεν το χα
σκοπό… Δεν μου γεμίζεις και πολύ το μάτι είναι η αλήθεια, άσε που είδα κάτι
ψυχουλάκια ψωμί, και τα λιγουρεύομαι πιο πολύ. Βέβαια, δεν πρέπει να σε δει
κανένας άλλος, γιατί τα μυρμήγκια μαζεύουν ό,τι φαγώσιμο βρουν για τον
χειμώνα.. Οπότε πρέπει να φύγουμε γρήγορα από δω!»</i>, είπε το μυρμηγκάκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Πάντως δεν ξέρεις τι χάνεις!»</i>,
είπε θυμωμένα το ρεβιθάκι μας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μήπως θέλεις να αλλάξω γνώμη
και να σε πάω στον αρχηγό μου;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Όχι, όχι! Βοήθησέ με να φτάσω
στο δωμάτιο του μικρού»</i>, είπε με αποφασιστικότητα το ρεβιθάκι μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-RfdiyOWWZsg/Vx-ahbQHQcI/AAAAAAAAAOQ/Ftd2yQT5TIImj3_7WQ5vtvmHujGqIeBCQCLcB/s1600/images%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-RfdiyOWWZsg/Vx-ahbQHQcI/AAAAAAAAAOQ/Ftd2yQT5TIImj3_7WQ5vtvmHujGqIeBCQCLcB/s1600/images%2B%25281%2529.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κι έτσι, το μυρμηγκάκι πήρε πάλι
στην πλάτη του το μικρό ρεβίθι και ακολουθώντας έναν μεγάλο λαβύρινθο και με
προσοχή μη τους δει κανείς, έφτασαν στο δωμάτιο του μικρού Πατακανά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας μικρό
μου ρεβιθάκι. Ελπίζω να τα καταφέρεις στη δύσκολη αποστολή που ανέλαβες!»</i>, είπε
το μυρμηγκάκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> -<i>«Σ ευχαριστώ πολύ καλό μου μυρμήγκι! Να
ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Κι έτσι το μικρό μας ρεβιθάκι,
βγήκε από τη μικρή τρυπούλα του τοίχου, κι έφτασε δίπλα από το κρεβατάκι του
μικρού Πατακανά. Όμως το φως ήταν ακόμη ανοιχτό, κι η κυρία Πατακανά, καθόταν
στη μεγάλη κόκκινη πολυθρόνα, διαβάζοντας του ένα παραμύθι: <i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«</span></i><i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Κοντορεβιθούλης συμβούλεψε τους γονείς του να
προσέχουν τα αδέρφια του καθώς αυτός θα έφευγε και με την βοήθεια από τις
μαγικές μπότες, με τις οποίες μπορούσε να κάνει τεράστιους πήδους, θα ξεκινούσε
να βρει την τύχη του. Ταξίδεψε και έφτασε σε μακρινά μέρη και κάθε φορά που δεν
του άρεσε κάπου πεταγόταν και προχωρούσε στον επόμενο προορισμό του. Κανείς δεν
μπόρεσε ποτέ να τον ακολουθήσει ούτε με τα πόδια ούτε με το άλογο και οι
περιπέτειες του που έζησε με τις μπότες είναι τόσες πολλές που κανείς δεν
μπορεί να τις περιγράψει Κι έζησε αυτός καλά, κι εμείς καλύτερα». </span></i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η κυρία Πατακανά διάβαζε το
παραμύθι του Κοντορεβιθούλη!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Μα
βέβαια! Πώς δεν το είχε σκεφτεί τόσο καιρό! Ο πανούργος Κοντορεβιθούλης, ήταν
το αγαπημένο παραμύθι του μικρού Πατακανά! Αυτός λοιπόν, που παρά το τόσο μικρό
του μέγεθος, ήταν τόσο πολύ έξυπνος, αυτός θα βοηθούσε το ρεβιθάκι μας να
πείσει τον μικρό Πατακανά, να φάει ρεβίθια! Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει,
ήταν να καταφέρει να φτάσει στο κομοδίνο με το παραμύθι του Κοντορεβιθούλη,
χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Τότε
όμως, μπήκε μέσα στο παιδικό δωμάτιο και ο κύριος Πατακανάς.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-IX88hjTeuTA/Vx-bGU8xxkI/AAAAAAAAAOU/BuJf8yX6a1Uv2KGZYt6VCVMYWy2UJn92wCLcB/s1600/21496068-Cartoon-illustration-of-a-mother-storytelling-for-her-child-before-sleep-Stock-Illustration.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-IX88hjTeuTA/Vx-bGU8xxkI/AAAAAAAAAOU/BuJf8yX6a1Uv2KGZYt6VCVMYWy2UJn92wCLcB/s320/21496068-Cartoon-illustration-of-a-mother-storytelling-for-her-child-before-sleep-Stock-Illustration.jpg" width="225" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>-«Κοιμήθηκε;»</i>, ρώτησε την κυρία Πατακανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-«<i>Ναι, του αρέσει τόσο πολύ αυτό το παραμύθι!»</i>,
απάντησε χαμηλόφωνα η κυρία Πατακανά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Ωραία, έλα να κοιμηθούμε κι εμείς τώρα.
Κουράστηκες πολύ σήμερα».</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Α, τι δουλειά έχει εδώ αυτό το ρεβίθι;»,</i>
ρώτησε ξαφνικά η κυρία Πατακανά. <i>«Μα αφού σήμερα έβαλα ηλεκτρική σκούπα! Κάτσε
να το μαζέψω κι έρχομαι».</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Αυτό ήταν. Το μικρό μας το ρεβιθάκι έχασε τη γη
κάτω από τα πόδια του. Ώστε αυτό ήταν λοιπόν; Έτσι άδοξα θα τελείωνε αυτή η
επική, για τα δεδομένα των ρεβιθιών, περιπέτεια που είχε αναλάβει; Δεν θα
γινόταν θρύλος; Τραγούδι; Ή έστω παραμύθι; </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ευτυχώς όμως τη στιγμή που η κυρία Πατακανά,
ήταν έτοιμη να μαζέψει το μικρό μας ρεβιθάκι και να το πετάξει στα σκουπίδια, ο
κύριος Πατακανάς την αγκάλιασε τρυφερά και της είπε: <i>«Έλα, άστο τώρα. Έχεις κουραστεί
πολύ σήμερα. Πρέπει να κοιμηθείς. Το μαζεύουμε και αύριο.» </i>Κι έτσι η κυρία
Πατακανά χαμογέλασε, έκλεισε το φως και πήγε για ύπνο μαζί με τον άντρα της.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το ρεβιθάκι φύσηξε ανακουφισμένο και ξεκίνησε να
ανεβαίνει χαρούμενο στο κομοδίνο, που βρισκόταν το παραμύθι του Κοντορεβιθούλη.
Όταν τελικά έφτασε, στάθηκε για λίγο να πάρει μια ανάσα από την απότομη
ανηφόρα, και στη συνέχεια βάλθηκε να φωνάζει τον Κοντορεβιθούλη. Χρειάστηκε να
τον φωνάξει αρκετές φορές, μέχρι που τελικά, ένα μικρό ανθρωπάκι στο μέγεθός
του, με κάτι περίεργες μπότες, εμφανίστηκε μπροστά του αγουροξυπνημένο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Ποιος είσαι; Τι θέλεις και με ξυπνάς;»,</i> ρώτησε
ο Κοντορεβιθούλης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Είμαι ένα μικρό ρεβιθάκι, και έρχομαι να
ζητήσω τη βοήθειά σου. Εγώ και τα αδερφάκια μου, που είμαστε πρώτης τάξεως
φαγητό για τα παιδιά, είμαστε κλεισμένα σ’ ένα γυάλινο βάζο στην κουζίνα, γιατί
ο μικρός Πατακανάς δεν μας τρώει. Θα μπαγιατέψουμε από τη στεναχώρια μας, αν
συνεχιστεί αυτό καλέ μου Κοντορεβιθούλη, γιατί εμάς το νόημα της ζωής μας είναι
να δίνουμε στα παιδιά όλου του κόσμου γεύση και δύναμη. Εσύ, που είσαι τόσο
έξυπνος, κάτι θα σκεφτείς για να κάνεις τον μικρό Πατακανά να μας φάει. Είσαι ο
αγαπημένος του ήρωας παραμυθιού!»,</i> του απάντησε το μικρό μας ρεβιθάκι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μμμμ, ναι βεβαίως αυτό είναι σοβαρό. Το να μην
τρώει δηλαδή ο μικρός Πατακανάς ρεβίθια. Και φυσικά και θα σας βοηθήσω, καλά
μου ρεβιθάκια! Τώρα αμέσως θα ξυπνήσω τον μικρό Πατακανά και θα δεις ότι αύριο
θα παρακαλάει την κυρία Πατακανά να σας μαγειρέψει!»</i>, είπε με σιγουριά ο
Κοντορεβιθούλης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-lazEK79DRqY/Vx-bN8L3a0I/AAAAAAAAAOc/H2bRfMFHtOw7E7_m9XK0vjmb12WTmY8mACLcB/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-lazEK79DRqY/Vx-bN8L3a0I/AAAAAAAAAOc/H2bRfMFHtOw7E7_m9XK0vjmb12WTmY8mACLcB/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Μ’ένα σάλτο, προσγειώθηκε δίπλα από το αυτί του
μικρού Πατακανά και άρχισε να του ψιθυρίζει γλυκά: <i>«Ξύπνα μικρουλη! Σε
περιμένει ένα ταξίδι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ!».</i> Κι ο μικρός Πατακανάς, βεβαίως
ξύπνησε απορημένος, αλλά αμέσως κατάλαβε ότι δίπλα του ήταν ο αγαπημένος του
Κοντορεβιθούλης! Ώστε, δεν ήταν απλά ένας ήρωας παραμυθιού, αλλά υπήρχε και
στην πραγματικότητα! Ώ τι απέραντη χαρά ένιωσε ο μικρός Πατακάνας! Και τότε ο Κοντορεβιθούλης
του πρότεινε να βάλλει τις μαγικές του μπότες, που προσαρμόζονται σ’ όποιο πόδι
τις φοράει και με τις οποίες, μπορούν να διανύσει ολόκληρα χιλιόμετρα, μόνο μ’
ένα πήδο! Ο μικρός Πατακανάς, δέχτηκε μετά χαράς, κι έτσι παίρνοντας στα χέρια
του τον Κοντορεβιθούλη και το μικρό ρεβιθάκι, ταξίδεψαν μέσα σ’ ένα μόνο βράδυ
σ’ ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο! Πέρασαν από μεγάλες λίμνες και ποταμούς, κοιλάδες
και βουνά, είδαν περίεργα ζώα και πολύχρωμα φυτά και ανθρώπους τόσο
διαφορετικούς από τους ίδιους, αλλά και τόσο καλούς κι ευγενικούς! Και τέλος,
έφτασαν σε μια όμορφη Χώρα που λέγεται Λίβανος και μπήκαν στη μεγαλύτερη πόλη της
που λέγεται Βηρυτός, και είναι τόσο ηλιόλουστη και λαμπερή, που νομίζεις ότι
είναι φτιαγμένη από χρυσάφι, και που ακούγονται μελωδίες που είναι πιο γλυκές
κι από το βραδινό τραγούδι των αηδονιών και που στους δρόμους της ευωδιάζουν τα
αρώματα της κανέλας και του σανταλόξυλου. Κι εκεί, στην κεντρική πλατεία της πόλης,
γινότανε γιορτή μεγάλη, κι ήταν στρωμένο με ένα πολύχρωμο κεντητό
τραπεζομάντηλο, το πιο μεγάλο τραπέζι που είχαν αντικρίσει ποτέ τους ο
Κοντορεβιθούλης, ο μικρός Πατακανάς και το ρεβιθάκι. Κι’ όλα τα φαγητά, ήταν
τόσο όμορφα και μυρωδάτα, αν και τόσο διαφορετικά, που ο μικρός Πατακανάς,
παρόλο που είχε φάει για βράδυ ξαναπείνασε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μα τι είναι όλα αυτά τα φαγητά;»</i>. ρώτησε με
περιέργεια τον Κοντορεβιθούλη και το ρεβιθάκι. <i>«Δεν τα έχω ξαναδεί ποτέ μου!
Είναι νόστιμα άραγε;»</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">-<i>«Βεβαίως και είναι νόστιμα, καλέ μου»,</i> του απάντησε
ο Κοντορεβιθούλης. </span><i style="font-size: 16px; line-height: 18.4px;">«</i><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><i>Να δοκίμασε αυτή τη σαλάτα, είναι η αγαπημένη μου»</i>, και του
έδειξε ένα μεγάλο μπολ, με ρεβίθια.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μα αυτά είναι ρεβίθια! Και δεν μου αρέσουν
καθόλου Κοντορεβιθούλη!»</i>, είπε ο μικρός Πατακανάς.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-<i>«Μπορεί να είναι ρεβίθια, αλλά έχει μέσα και
πορτοκάλι και μανιτάρια και πιπεριές και είναι η αγαπημένη μου σαλάτα, και ό,τι
πιο νόστιμο έχεις ποτέ δοκιμάσει!», </i>είπε με βεβαιότητα ο Κοντορεβιθούλης. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Και τότε ο μικρός Πατακανάς, πήρε ένα κουτάλι
και δοκίμασε την αγαπημένη σαλάτα του Κοντορεβιθούλη. Και του άρεσε τόσο πολύ,
που τελικά την έφαγε όλη! Κι έτσι όταν γυρίσανε στο σπίτι, το μικρό μας το ρεβιθάκι
ήταν σίγουρο ότι είχε πετύχει τη δύσκολη αποστολή του. Ευχαρίστησε τον
Κοντορεβιθούλη και πήρε χαρούμενος το δρόμο της επιστροφής. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Την επόμενη μέρα, ο μικρός Πατακανάς, παρήγγειλε
στην κυρία Πατακανά, να του φτιάξει ρεβίθια με πορτοκάλι, μανιτάρια και
πιπεριές. Φανταστείτε την έκπληξή της, όταν έφαγε με ευχαρίστηση όλο του το
πιάτο. Όταν τον ρώτησε, πώς και άλλαξε γνώμη για τα ρεβίθια, της είπε για την
περιπέτειά του με τον Κοντορεβιθούλη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">-«Ίσως πρέπει να αρχίσω να του λέω και τη
σταχτοπούτα, μπας και φάει και κολοκύθα», είπε στον κύριο Πατακανά, γελώντας, </span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Fci3fYYBp9w/Vx-cJ_khOeI/AAAAAAAAAOo/1V4xIdTdc_MnEPAIXfdG7pxT6bWUbH88wCLcB/s1600/4DCAAB511D51B2B9A3F4432B5E45AB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-Fci3fYYBp9w/Vx-cJ_khOeI/AAAAAAAAAOo/1V4xIdTdc_MnEPAIXfdG7pxT6bWUbH88wCLcB/s1600/4DCAAB511D51B2B9A3F4432B5E45AB.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/04/blog-post_34.html">Ρεβιθοσαλάτα με πορτοκάλι</a></span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-26350456287549545302016-04-05T10:00:00.000-07:002016-04-05T10:06:48.188-07:00Ριζότο με σπαράγγια <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-y9gJgOoSBek/VwPuLyQb_wI/AAAAAAAAANM/F6Bt8Lzp-FckXCmqgo8dsnVZvykaZ-vHw/s1600/PicsArt_03-18-03.25.55%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="https://3.bp.blogspot.com/-y9gJgOoSBek/VwPuLyQb_wI/AAAAAAAAANM/F6Bt8Lzp-FckXCmqgo8dsnVZvykaZ-vHw/s320/PicsArt_03-18-03.25.55%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καβάλα, σε μια από τις πόλεις της Ελλάδας δηλαδή που καλλιεργούνται συστηματικά τα σπαράγγια, οφείλω να ομολογήσω ότι άρχισα να τα τρώω και να τα λιγουρεύομαι τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το σπαράγγι το καημένο δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στη χώρα μας, άντε να το βρεις σε καμιά ψαγμένη συνταγή σε κανένα γαλλικό εστιατόριο. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το 92% περίπου της ελληνικής παραγωγής σπαραγγιών εξάγεται στο εξωτερικό, που το τιμούν και το αγαπούν, όχι όπως εμείς εδώ! Πάντως πρόκειται για ένα πολύ παρεξηγημένο ζαρζαβατικό... Γιατί και νόστιμο είναι, και σούπερ θρεπτικό και καθαρίζεται εύκολα (όχι όπως κάτι φασολάκια και κάτι μπάμιες!) και μαγειρεύεται γρήγορα. Γενικά πάει παντού, από πίτσα, σουφλέ, τάρτες, τηγανιές, με αυγά, με ζυμαρικά, με ό,τι τραβάει η όρεξή σου. Εδώ το κάνω ριζότο και γλείφω τα δάχτυλά μου!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Υλικά:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 1 κούπα τσαγιού ρύζι για ριζότο (εγώ έβαλα το ελληνικότατο καρολίνα)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 8 - 10 σπαράγγια (είτε λευκά είτε πράσινα και τα δύο είναι υπέροχα)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 1/2 ποτήρι κρασί λευκό</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 7 - 8 κούπες ζωμό λαχανικών (μην πάρετε έτοιμο να χαρείτε...βράστε σε μια κατσαρολίτσα ό,τι λαχανικό έχετε στο ψυγείο καρότο, λάχανο, πράσο, σέλινο, σέλερι, βάλτε και κανένα ωραίο μυρωδικό, στραγγίστε, τελειώσατε)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 4 κ. σ ελαιόλαδο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 1 κ. σ βούτυρο αγελαδινό</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- 1 κ.σ γιαούρτι στραγγιστό (σε θερμοκρασία δωματίου)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- αλάτι, πιπέρι, εστραγκόν, λίγο μαϊντανό</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- τριμμένη παρμεζάνα</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-s-DG5Dyne18/VwPuYQRW9DI/AAAAAAAAANQ/_yjcKB3mGwsw0GvwelfNwjpjmT1bKhcUQ/s1600/PicsArt_03-18-03.41.24%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-s-DG5Dyne18/VwPuYQRW9DI/AAAAAAAAANQ/_yjcKB3mGwsw0GvwelfNwjpjmT1bKhcUQ/s320/PicsArt_03-18-03.41.24%255B1%255D.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Καθαρίζουμε τα σπαράγγια με τον αποφλοιωτή (όπως τα καρότα) και δεν κόβουμε το πάνω λουλουδάκι τους. Τα κόβουμε σε κομματάκια. Σωτάρουμε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και τα σπαράγγια. Προσθέτουμε και το ρύζι και το ανακατεύουμε για λίγο μέχρι να γυαλίσει. Σβήνουμε με κρασί, αφήνουμε για λίγο μέχρι να εξατμιστεί το αλκόολ δυνατή τη φωτιά και στη συνέχεια τη χαμηλώνουμε. Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε το εστραγκόν και ακολουθούμε την κλασική διαδικασία για την παρασκευή ριζότο. Ρίχνουμε το ζωμό λίγο λίγο, ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι το ριζότο να μαγειρευτεί, Στο τέλος, προσθέτουμε το βούτυρο, το γιαούρτι και τον μαϊντανό και ανακατεύουμε. Σερβίρουμε με τριμμένη παρμεζάνα, αν το θεωρούμε απαραίτητο... εγώ δεν το θεωρώ πάντως!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Καλή όρεξη!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-5s7_-yybIcw/VwPum13s8KI/AAAAAAAAANU/sau-d3-9ERE7_YQbQS_olrFzXQP_Tq5fA/s1600/PicsArt_03-18-03.44.38%255B2%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://4.bp.blogspot.com/-5s7_-yybIcw/VwPum13s8KI/AAAAAAAAANU/sau-d3-9ERE7_YQbQS_olrFzXQP_Tq5fA/s320/PicsArt_03-18-03.44.38%255B2%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Δείτε και το παραμύθι: </span><a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html">Ο Ρούλης ο μικρός νεραϊδούλης και το ριζότο των εξωγήινων σπαραγγιών</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-47781422137731176532016-04-05T09:16:00.000-07:002016-04-05T10:05:21.022-07:00Ο Ρούλης ο μικρός νεραϊδούλης και το ριζότο των εξωγήινων σπαραγγιών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-O-4xnivmWTE/VwPkbMbBJ7I/AAAAAAAAAM4/BhoRTlGtM8Ae_7y0tmUDYbRBsWklcojTw/s1600/MillerFairyBoyOLI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-O-4xnivmWTE/VwPkbMbBJ7I/AAAAAAAAAM4/BhoRTlGtM8Ae_7y0tmUDYbRBsWklcojTw/s320/MillerFairyBoyOLI.jpg" width="287" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Ο Ρούλης ο μικρός νεραϊδούλης, παρά τα μόλις
1253 χρόνια του (που είναι πολύ λίγα στον νεραϊδόκοσμο), είχε καταφέρει να γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο. Είχε βλέπετε
μια πολύ σημαντική αποστολή να φέρει εις πέρας, η οποία απαιτούσε συχνά, σχεδόν
καθημερινά ταξίδια εκτός της νεραϊδοχώρας του. Κάθε μικρός νεραϊδούλης και
νεραϊδούλα, μόλις τελείωναν τον σχολείο και έπαιρναν το απολυτήριό τους,
αποκτούσαν το πρώτο τους μαγικό ραβδάκι, και αποφάσιζαν πώς θα το
χρησιμοποιήσουν ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους ή τα ζώα ή τα φυτά, ολόκληρο
τον πλανήτη Γη δηλαδή. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Με λίγα λόγια αποφάσιζαν το επάγγελμά τους. Άλλος είχε
ως αποστολή να βοηθάει τους καλλιτέχνες που έχουν άγχος όταν βγαίνουν στη
σκηνή, οπότε κάθε φορά που ένας ηθοποιός ξεχνούσε τα λόγια του ή ένας
τραγουδιστής φάλτσαρε, έβγαζε το ραβδάκι του και με μια κίνηση τους έκανε να
δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να είναι τόσο καταπληκτικοί, που οι θεατές να
τους χειροκροτούν με ενθουσιασμό για ώρα! Άλλος, χρησιμοποιούσε το μαγικό ραβδί
του για να ρίξει δροσερό νεράκι στις γλάστρες που οι άνθρωποι ξεχνούσαν να
ποτίσουν, όταν είχαν πολύ δουλειά ή έφευγαν σε ταξίδι. Άλλος, για να φτιάχνει μικρά σπιτάκια στα αδέσποτα σκυλάκια και
γατάκια που δεν είχαν που να κοιμηθούν τα κρύα και βροχερά βράδια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Ο Ρούλης όμως, που του άρεσε πολύ η μαγειρική
και ήθελε πάντα να δοκιμάζει νέες γεύσεις, αποφάσισε ότι η αποστολή του θα ήταν,
να φροντίζει πάντα το φαγητό των ανθρώπων να είναι πεντανόστιμο! Αυτή η
αποστολή όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολη. Κάθε μέρα ο Ρούλης πήγαινε από
σπίτι σε σπίτι και δοκίμαζε όλα τα φαγητά, που έφτιαχναν οι άνθρωποι. Έβγαζε το
μαγικό ραβδάκι του, το μεταμόρφωνε σε κουτάλι και… σλούρπ, δοκίμαζε μια
μπουκιά! Έτσι και διαπίστωνε ότι κάτι λείπει από το φαγητό, αμέσως έβγαζε το
ραβδάκι του και το πρόσθετε, με αποτέλεσμα το φαγητό να είναι πάντα γευστικό και
οι άνθρωποι να κάθονται αγαπημένοι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι και να
απολαμβάνουν ευχαριστημένοι το νόστιμο φαγητό τους!</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dw0xtaxFo29dYvvm3fewyfHLuwVPV2OC12nZso_d551ISskw5NXonDHMHp_xsSebdDLjOwZIttcIirkhaCX1Q' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Έτσι ο Ρούλης είχε δοκιμάσει όλες τις
γεύσεις του κόσμου, καθώς ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα, οι άνθρωποι έτρωγαν
εντελώς διαφορετικά πράγματα. Είχε φάει όλα τα λαχανικά, τα μυρωδικά και τα μπαχαρικά,
όλα τα ψάρια, όλα τα κρεατικά και πουλερικά, όλα τα ζυμαρικά και όλα τα φρούτα!
Και όλα του άρεσαν πολύ! Σιγά σιγά όμως, άρχισε να βαριέται, είχαν ήδη περάσει
τόσα χρόνια που έκανε αυτή τη δουλειά και δεν είχε κάτι άλλο να δοκιμάσει! Είχε
φτιάξει όλες τις συνταγές και ήξερε όλους τους συνδυασμούς των τροφών και των
μπαχαρικών. Πόσο θα ήθελε να δοκιμάσει και πάλι κάτι καινούριο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Μια μέρα, ο Ρούλης βρέθηκε σε μια μεγάλη
έπαυλη κάπου στη Βόρεια Αμερική. Πέρασε πετώντας τον μεγάλο καταπράσινο κήπο
και μπήκε μέσα στο σπίτι. Όλα ήταν καθαρά και τακτοποιημένα στο μεγάλο σαλόνι,
όμως ο Ρούλης έψαξε αμέσως να βρει την κουζίνα, για να δει μήπως υπήρχε τίποτα
μαγειρεμένο, ώστε να διορθώσει με το ραβδάκι του τις ατέλειες. Πράγματι, μια
ευχάριστη μυρωδιά άρχισε να τον κατευθύνει προς το βάθος του σαλονιού, ώσπου
τελικά κατέληξε να ανακαλύψει τη μεγάλη φωτεινή κουζίνα. Κοίταξε γύρω γύρω
προσεκτικά, μέχρι που είδε ένα μεγάλο τηγάνι στο μάτι της κουζίνας. Πέταξε
γρήγορα προς εκεί, έβγαλε το ραβδάκι του, το μεταμόρφωσε σε κουτάλι και
δοκίμασε. Και τότε, ο Ρούλης θόλωσε από την υπέροχη γεύση αυτού του φαγητού! Το
πρόσωπό του φωτίστηκε, τα μάτια του γούρλωσαν κι ένα χαμόγελο ευχαρίστησης
ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του. «<i>Τι
θεσπέσιο φαγητό είναι αυτό!»</i> σκέφτηκε. <i>«Δεν
έχω ξαναφάει ποτέ κάτι τέτοιο! Μα, τι είναι; Αναγνωρίζω ότι είναι ένα ριζότο,
έχει μέσα και γιαούρτι και παρμεζάνα και κρεμμύδι και λευκό κρασί…μα τι είναι
αυτό το υπέροχο πράσινο λαχανικό; Σίγουρα, δεν μπορεί να υπάρχει στη Γη κάτι
τέτοιο και να μην το έχω ανακαλύψει!»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Ο Ρούλης τόσο είχε θαμπωθεί από το υπέροχο
αυτό ριζότο, που δεν άκουσε τα βήματα της κυρίας του σπιτιού από πίσω του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ποιος
είσαι εσύ;»</i> ρώτησε κάπως φοβισμένη η κυρία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Εεε,
είμαι ο Ρούλης ο μικρός νεραϊδούλης»</i>, είπε σαστισμένος ο Ρούλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ένας
νεραϊδούλης; Και τι γυρεύεις εδώ;»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Πηγαίνω
από σπίτι σε σπίτι για να βοηθάω τους ανθρώπους να κάνουν νόστιμο το φαγητό
τους. Όμως αυτό που δοκίμασα τώρα, δεν θέλει καμία απολύτως αλλαγή. Είναι το
πιο υπέροχο φαγητό που έχω ποτέ δοκιμάσει!»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ω,
σ΄ευχαριστώ πολύ Ρούλη»,</i> είπε κολακευμένη η κυρία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Όμως,
σας παρακαλώ, πείτε μου, τι είναι αυτό το λαχανικό που υπάρχει μέσα στο ριζότο;
Πού φυτρώνει; Που μπορώ να το βρω;»,</i> ρώτησε με ανυπομονεσία ο Ρούλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Λέγεται
σπαράγγι. Και μου το έφερε ο άντρας μου, που είναι αστροναύτης, από έναν
μακρινό πλανήτη σε έναν άλλο γαλαξία, που λέγεται Σπαραγγάρης. Οι
Σπαραγγαριανοί συμπάθησαν πολύ τον άντρα που και του έδωσαν αυτό το νόστιμο
ζαρζαβατικό σαν δώρο. Ο άντρας μου δεν ήξερε αν τρώγεται, εγώ όμως είπα να
δοκιμάσω να το μαγειρέψω! Δυστυχώς δεν υπάρχει στη Γη. Και είναι πολύ δύσκολο
να φτάσεις εκεί. Αν θέλεις όμως μπορείς να κάτσεις να δειπνίσεις μαζί μας, αφού
σου άρεσε τόσο πολύ το ριζότο αυτό με τα σπαράγγια!|<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">«Το
ήξερα ότι αποκλείεται να υπάρχει στη Γη τούτο το μαγικό υλικό!», </span></i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">σκέφτηκε
ο Ρούλης και αρνήθηκε ευγενικά στην κυρία του σπιτιού, λέγοντας ότι έχει πολύ
δουλειά και πρέπει να φύγει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Jam4aNBgtEc/VwPh5J04nOI/AAAAAAAAAMU/6tz8knbB6Wctmc6Wv-R6wmrfTX6G49pKw/s1600/Asparagus-Paint-Brush.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-Jam4aNBgtEc/VwPh5J04nOI/AAAAAAAAAMU/6tz8knbB6Wctmc6Wv-R6wmrfTX6G49pKw/s320/Asparagus-Paint-Brush.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Ο Ρούλης δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο
εκτός από το υπέροχο αυτό φαγητό που δοκίμασε. Τίποτα πια δεν είχε σημασία για εκείνον, παρά μόνο να βρει αυτά τα πεντανόστιμα σπαράγγια και να τα
φέρει στη Γη. Οι άνθρωποι έπρεπε να τα δοκιμάσουν και να τα χρησιμοποιήσουν στη
διατροφή τους! Αποφασισμένος λοιπόν να προσφέρει στην ανθρωπότητα αυτό το
υπέροχο δώρο, παράτησε την αποστολή του και επέστρεψε γρήγορα στη νεραϊδοχώρα
του, ώστε να συμβουλευτεί τη σοφή νεράιδα Μπρέλα για το πώς να φτάσει στον πλανήτη
Σπαραγγάρη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- «Σοφή
Μπρέλα πρέπει οπωσδήποτε να πάω στον πλανήτη Σπαραγγάρη για να φέρω πίσω στη Γη
ένα λαχταριστό λαχανικό που λέγεται σπαράγγι»,</span></i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
είπε ο Ρούλης. <i>«Μα δεν ξέρω πώς να φτάσω
σ αυτό το τόσο μακρινό μέρος! Σε παρακαλώ βοήθησέ με».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Χμμμ…
Αφού ο σκοπός σου είναι ευγενικός και καλός, φυσικά και θα σε βοηθήσω μικρέ μου
Ρούλη. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ταξιδέψεις στο διάστημα και να φτάσεις στον
μακρινό αυτό πλανήτη. Μέσα σε μια μαγική σαπουνόσφουσκα!»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><i><br /></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-gxegH5irYE4/VwPi1_So3fI/AAAAAAAAAMg/4vdBxXHZAMwsz4b8ePM9iQ3n8Ux7ipehQ/s1600/c45faca2964c80ac36cc75551bbbdf24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-gxegH5irYE4/VwPi1_So3fI/AAAAAAAAAMg/4vdBxXHZAMwsz4b8ePM9iQ3n8Ux7ipehQ/s1600/c45faca2964c80ac36cc75551bbbdf24.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Έτσι η σοφή νεράιδα Μπρέλα, βοήθησε τον Ρούλη
να βολευτεί μέσα σε μία μεγάλη σαπουνόφουσκα. Στη συνέχεια είπε μερικά μαγικά
λόγια και με το μεγάλο χρυσαφένιο ραβδί της ακούμπησε απαλά τη σαπουνόφουσκα.
Και τότε η σαπουνόφουσκα στην οποία επέβαινε ο Ρούλης άρχισε να κουνιέται ακολουθώντας
μια περίεργη πορεία. Βγήκε από το παράθυρο του σπιτιού της σοφής νεράιδας
Μπρέλας, πέρασε το μεγάλο λιμάνι, το καταπράσινο δάσος με τους τρεις ορμητικούς ποταμούς κι άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Διέσχισε τα μεγάλα λευκά
σύννεφα και συνέχιζε να ανεβαίνει συναντώντας όλα τα χρώματα του ουρανού, από
απαλό γαλάζιο μέχρι το πιο βαθύ μπλε, μέχρι που κάποια στιγμή έφτασε στο τέλος
του ουρανού και βρήκε μια μεγάλη γυάλινη πόρτα. Ο Ρούλης χρησιμοποίησε το
ραβδάκι του και τότε η γυάλινη πόρτα άνοιξε και η σαπουνόφουσκα βρέθηκε πια στο
διάστημα! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Όλα ήταν τόσο διαφορετικά! Η σαπουνόφουσκα
ταξίδευε μέσα στην απόλυτη σιωπή, σε έναν μαύρο ουρανό, που φωτιζόταν από
χιλιάδες χρυσαφένια αστέρια. Κάπου κάπου, ο Ρούλης έβλεπε μετεωρίτες να
διαγράφουν μια τρελή πορεία, ζωγραφίζοντας με κόκκινο χρώμα το τοπίο γύρω του.
Είδε τον ήλιο, αλλά ευτυχώς δεν πλησίασε πολύ γιατί η σαπουνόφουσκα στην οποία
επέβαινε μπορεί να έσπαγε. Κι αφού πέρασε πολλούς περίεργους πλανήτες, η
σαπουνόφουσκα έφτασε τελικά στον πλανήτη Σπαραγγάρη. Ο Ρούλης κοίταζε
σαστισμένος τον καταπράσινο αυτόν τόπο, γεμάτο από δέντρα και πολύχρωμα
λουλούδια. Πλησιάζοντας από ψηλά διαπίστωσε ότι έμοιαζε πολύ με τη Γη, αφού
είχε και λίμνες και ποτάμια και θάλασσα και βουνά και κοιλάδες και κάμπους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-2EEqOjFtblU/VwPjOEu2ZjI/AAAAAAAAAMk/dHDIqGfiW48GIklrWoul3ofg9r_dVi3LQ/s1600/il_fullxfull.376141793_fdqm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-2EEqOjFtblU/VwPjOEu2ZjI/AAAAAAAAAMk/dHDIqGfiW48GIklrWoul3ofg9r_dVi3LQ/s320/il_fullxfull.376141793_fdqm.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Τελικά η φούσκα προσγειώθηκε σε μια χρυσή
αμμουδιά και ο Ρούλης επιτέλους πάτησε το πόδι του στον πλανήτη Σπαραγγάρη.
Πριν προλάβει όμως καλά καλά να κοιτάξει γύρω του, άκουσε από κάπου
εκεί γύρω μια φωνή που έκλαιγε. Γύρισε και είδε ένα περίεργο πλάσμα να κλαίει
δυνατά. Έμοιαζε με γυναίκα, μόνο που είχε πράσινα μακριά μαλλιά και μυτερά
αυτιά γάτας, ενώ ήταν ντυμένη με ένα εκθαμβωτικό κόκκινο φόρεμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- «Γιατί
κλαίς;»,</span></i><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> ρώτησε φιλικά ο Ρούλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ποιος,
τι είσαι εσύ; Πώς ήρθες εδώ;», </i>είπε σαστισμένη η κοπέλα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Είμαι
ο Ρούλης ο μικρός νεραϊδούλης, κι έρχομαι από τη Γη. Πες μου, όμως γιατί κλαίς,
ίσως μπορώ να σε βοηθήσω».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Δεν
μπορεί κανείς να με βοηθήσει Ρούλη. Εμένα με λένε Βαλβιάνα και αγαπώ πολύ τον
Ισκόρβιο. Θέλουμε να ζήσουμε μαζί και να κάνουμε οικογένεια, όμως οι γονείς μας
έχουν αντίθετη άποψη. Όποτε βρίσκονται μαζί συνεχώς μαλώνουν και προσβάλλει ο
ένας τον άλλο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχώς φασαρίες και να είμαστε
δυστυχισμένοι». <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Χμμμ»</i>
είπε σκεπτικός ο Ρούλης. <i>«Τελικά δεν
διαφέρετε καθόλου από τους ανθρώπους. Όμως ξέρεις τι είναι αυτό που φέρνει
πραγματικά κοντά τους ανθρώπους και τους κάνει να περνούν αρμονικά και
ευτυχισμένα τον χρόνο τους;»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Τι;»,</i>
ρώτησε με περιέργεια η Βαλβιάνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ένα
καλό φαγητό. Και πίστεψέ με, αν μου φέρεις μερικά από τα σπαράγγια που έχετε
στον πλανήτη σας, θα σου ετοιμάσω το πιο νόστιμο γεύμα όλου του κόσμου».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Μα,
εμείς εδώ…δεν τρώμε. Παίρνουμε όλα τα
απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, καταπίνοντας χάπια».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Ααααα,
δεν ξέρεις τι χάνετε! Λοιπόν, κάλεσε τους γονείς σου και τους γονείς του
αγαπημένου σου για φαγητό και πίστεψέ με, όλα θα πάνε καλά»,</i> είπε ο Ρούλης
με αποφασιστικότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-_lfGGa7nu4o/VwPg6CigtZI/AAAAAAAAAMM/CCWwc0BcKCYduN7kA9_6kf8n1LuZvKjww/s1600/imagenesdeverbosparaimprimir2.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-_lfGGa7nu4o/VwPg6CigtZI/AAAAAAAAAMM/CCWwc0BcKCYduN7kA9_6kf8n1LuZvKjww/s320/imagenesdeverbosparaimprimir2.gif" width="311" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Πράγματι, η Βαλβιάνα, κάλεσε τους γονείς της
και τους γονείς του Ισκόρβιου για φαγητό, κι έπειτα έδωσε στον Ρούλη τα
σπαράγγια που της είχε ζητήσει. Και τότε ο Ρούλης, χρησιμοποιώντας το μαγικό
του ραβδάκι και τα καταπράσινα αυτά σπαράγγια, έφτιαξε το καταπληκτικό εκείνο
ριζότο που είχε δοκιμάσει στο σπίτι του αστροναύτη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Όταν έφτασαν οι καλεσμένοι, άρχισαν πάλι να
είναι καχύποπτοι και να φωνάζουν. Ξεκίνησαν να προσβάλλουν ο ένας τον άλλον και
μάλιστα δεν ήθελαν στην αρχή να δοκιμάσουν το φαγητό. Η Βαλβιάνα όμως τους
έπεισε να καθίσουν γύρω από το τραπέζι και να μοιραστούν αυτό το γεύμα. Πράγματι,
τους σέρβιρε το ριζότο και παρόλο που ήταν πάρα πολύ διστακτικοί στην αρχή, με
το που το δοκίμασαν, άλλαξαν τελείως συμπεριφορά! Άρχισαν να συζητούν και να
χαμογελούν, τραγουδούσαν και γλεντούσαν και ήταν πολύ ευγενικοί μεταξύ τους.
Στο τέλος συμφώνησαν πως θα είναι όλοι πολύ ευτυχείς αν τα παιδιά τους ζούσαν
μαζί και έκαναν οικογένεια, πράγμα βεβαίως που χαροποίησε ιδιαίτερα τη Βαλβιάνα
και τον Ισκόρβιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- «<i>Μα
πώς κατάφερες να τους αλλάξεις γνώμη;»</i>, ρώτησε ο Ισκόρβιος τον Ρούλη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Στη
Γη τα μεγαλύτερα προβλήματα λύνονται όταν οι οικογένειες κάθονται γύρω από το
τραπέζι, μοιράζονται ένα νόστιμο φαγητό και συζητούν μέχρι να βρεθεί μια λύση.
Το ίδιο συμβαίνει κι εδώ»</i>, απάντησε χαμογελώντας ο Ρούλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Και τι
μπορούμε να κάνουμε εμείς εδώ για να σου ανταποδώσουμε το καλό που μας έκανες;»,</i>
ρώτησε η Βαλβιάνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- <i>«Θέλω
μόνο να μου δώσετε σπόρους από τα υπέροχα σπαράγγια σας για να τα
καλλιεργήσουμε και στη Γη. Είμαι σίγουρος ότι θα αρέσουν πολύ στους ανθρώπους!»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Έτσι κι έγινε, ο Ρούλης πήρε τους
πολυπόθητους σπόρους των σπαραγγιών και επέστρεψε στη Γη με ένα διαστημόπλοιο
των Σπαραγγαριανών αυτή τη φορά. Έσπειρε σε διάφορα σημεία της Γης τα σπαράγγια
και σε λίγο καιρό οι άνθρωποι ενθουσιάστηκαν και με τη γεύση τους αλλά και με
τη διατροφική τους αξία. Όταν μάλιστα η γυναίκα του αστροναύτη, είδε για πρώτη
φορά σ’ ένα μανάβικο σπαράγγια, χαμογέλασε και είπε δυνατά <i>«Μπράβο Ρούλη! Είσαι
ο καλύτερος νεραϊδούλης του κόσμου!»</i> Κανείς όμως δεν κατάλαβε ποτέ τα λόγια
της!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-laOUtuZE4OA/VwPkDw9NX5I/AAAAAAAAAMw/sMKy4ecGNkAz6eX_2RYGwNR-bXZXRPHmw/s1600/fish3andchips.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://1.bp.blogspot.com/-laOUtuZE4OA/VwPkDw9NX5I/AAAAAAAAAMw/sMKy4ecGNkAz6eX_2RYGwNR-bXZXRPHmw/s320/fish3andchips.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σημείωση 1: Το παραμυθάκι αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια αγαπημένη φίλη, που έχουμε μοιραστεί πολλά "οικογενειακά" τραπέζια μαζί, αφού στην ουσία είμαστε εδώ και πολλά χρόνια οικογένεια. Βέβαια αμφιβάλλω αν τρώει σπαράγγια...αλλά κάτι μου λέει ότι από τα χεράκια μου θα τα δοκιμάσει! Καλή ανάρρωση φιλενάδα μου, ο Ρούλης με το μαγικό του ραβδάκι είναι πάντα μαζί σου!!!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Σημείωση 2: Το κινούμενο σχεδιάκι έχει πάλι φτιάξει η εκνευριστικά ταλαντούχα φίλη μου Ιφιλένια και βέβαια την ευχαριστώ πολύ!!!</span><br />
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/04/blog-post_5.html">Ριζότο με σπαράγγια</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-89543865531515125652016-03-27T09:27:00.000-07:002016-03-27T09:30:21.439-07:00Κέικ με πορτοκάλι και ολίγη σοκολάτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-uRiR2-PoJCs/VvgJIRQHLbI/AAAAAAAAALs/o49p7WWoe9kdWfHJSr5il25SUnxQxsjrg/s1600/PicsArt_03-21-10.52.21%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-uRiR2-PoJCs/VvgJIRQHLbI/AAAAAAAAALs/o49p7WWoe9kdWfHJSr5il25SUnxQxsjrg/s320/PicsArt_03-21-10.52.21%255B1%255D.jpg" width="243" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έχω δει τι παθαίνουν τα
παιδιά στην πρώτη τους επαφή με τη σοκολάτα. Σεληνιάζονται…Τους γυρίζει το μάτι
(κυριολεκτικά, το είδα πρόσφατα). Η ζάχαρη κατά καιρούς έχει
χαρακτηριστεί ως εξαρτιογόνος ουσία, παρόλο που επιστημονικά δεν έχει
αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Το σίγουρο είναι ότι η υπερβολική κατανάλωσή της είτε
σε σοκολάτες (προσοχή κάποιοι πιστεύουν ότι οι σοκολάτα υγείας δεν περιέχει
ζάχαρη- έχει πως δεν έχει, απλά λιγότερη), είτε σε άλλα γλυκά, δεν κάνει καλό
ούτε σ’ εμάς ούτε στα παιδιά.</span></div>
<a name='more'></a>Θα μου πείτε έχει πια και σοκολάτες για
διαβητικούς, με στέβια, με φυσικά γλυκαντικά. Οκ. Δεν χρειάζεται νομίζω να την
αποκλείσουμε, αν δεν υπάρχει ανάγκη βέβαια. Απλά να την περιορίσουμε. Και με
αυτό το κεκάκι αυτό ακριβώς κάνουμε. Καμουφλάρουμε την έλλειψη πολλής ζάχαρης
με το πορτοκάλι και βάζουμε και λίγη σοκολατίτσα για όποιον, μικρό και μεγάλο,
ήταν σούπερ καλό παιδί!!!<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Υλικά για μια ορθογώνια
φόρμα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">3 φλιτζάνια του τσαγιού
αλεύρι που φουσκώνει μόνο του κοσκινισμένο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ¾ του
φλιτζανιού του τσαγιού βούτυρο γάλακτος (δεν χρησιμοποιώ ποτέ μαργαρίνη,
προτιμώ μικρή ποσότητα βουτύρου ή ελαιολάδου) σε θερμοκρασία δωματίου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">¾ του φλιτζανιού του
τσαγιού καστανή ζάχαρη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">1 φλιτζάνι του τσαγιού
χυμό πορτοκαλιού (σουρωμένο)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το τρίμμα από μισό
πορτοκάλι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">50 γρ. κουβερτούρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">2 αυγά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο αλάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ahIGS24E65E/VvgIsxR_HtI/AAAAAAAAALw/qbcc3lm7ZXQHWE-QUxsz-frCbCyBBu4qg/s1600/PicsArt_03-21-10.56.08%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://1.bp.blogspot.com/-ahIGS24E65E/VvgIsxR_HtI/AAAAAAAAALw/qbcc3lm7ZXQHWE-QUxsz-frCbCyBBu4qg/s320/PicsArt_03-21-10.56.08%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Χτυπάμε με το μίξερ
καλά τη ζάχαρη με το βούτυρο. Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και συνεχίζουμε το
χτύπημα. Ρίχνουμε τον χυμό πορτοκαλιού και το τρίμμα και χτυπάμε πάλι.
Συνεχίζουμε με το αλεύρι και το αλάτι. Ανακατεύουμε με κουτάλι ή σπάτουλα και
όχι πια με το μίξερ. Τέλος, κόβουμε την κουβερτούρα με το μαχαίρι σε ακανόνιστα
κομμάτια και την προσθέτουμε και αυτή. Βάζουμε το μείγμα σε φόρμα κέικ στην
οποία έχουμε προηγουμένως βάλλει λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 για 20 λεπτά
περίπου. Για να δούμε αν ψήθηκε, βάζουμε μια οδοντογλυφίδα ή ένα μυτερό μαχαίρι
στο κέντρο του κέικ. Αν υπάρχουν υπολείμματα στην οδοντογλυφίδα ή στο μαχαίρι
το αφήνουμε λίγο ακόμη. Αφήνουμε λίγο να κρυώσει και ξεφορμάρουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-ulmVgWNJN6E/VvgI12iYAcI/AAAAAAAAALw/CjM8edR-gIM_J4Gagy5z4i4lUCay13hiA/s1600/PicsArt_03-21-10.59.38%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://4.bp.blogspot.com/-ulmVgWNJN6E/VvgI12iYAcI/AAAAAAAAALw/CjM8edR-gIM_J4Gagy5z4i4lUCay13hiA/s320/PicsArt_03-21-10.59.38%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καλή όρεξη!!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_27.html">Το κέικ της σοκολατένιας γιγάντισσας με τα πορτοκαλοσκουλαρίκια</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-63766710860091521872016-03-27T08:58:00.000-07:002016-03-27T09:29:21.822-07:00Το κέικ της σοκολατένιας γιγάντισσας με τα πορτοκαλοσκουλαρίκια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-6zuAAxWNK2c/VvgBYSmkF7I/AAAAAAAAAK0/7J9_BVcDrA4g6eErUij2jj5nGexa9F0nA/s1600/a_winter_village.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-6zuAAxWNK2c/VvgBYSmkF7I/AAAAAAAAAK0/7J9_BVcDrA4g6eErUij2jj5nGexa9F0nA/s320/a_winter_village.jpg" width="317" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα
μικρό γραφικό χωριουδάκι χτισμένο στην κοιλάδα του μεγάλου ποταμού Γκερν, στους
πρόποδες του μεγάλου βουνού Ζαστ, ζούσε μια όμορφη και καλοσυνάτη κοπέλα που
την έλεγαν Ίλκα. Η Ίλκα ζούσε μαζί με τον πατέρα της,
που ήταν ο καλύτερος φούρναρης του χωριού και ζύμωνε τα πιο αφράτα και
λαχταριστά ψωμάκια που είχαν ποτέ δοκιμάσει οι συγχωριανοί του! Αλλά και η Ίλκα
δούλευε στο φούρνο, και μάλιστα έφτιαχνε τα πιο νόστιμα κέικ, που έκαναν
μικρούς και μεγάλους να κάνουν ουρές έξω από τον φούρνο για να τα δοκιμάσουν! </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: left;">Με λίγα αυγά, διπλοκοσκινισμένο αλεύρι, λίγη ζάχαρη ή μέλι και διάφορους ξηρούς
καρπούς και φρούτα που έβρισκε στο δάσος, η Ίλκα έκανε θαύματα! Όλοι
αναγνώριζαν το ταλέντο της και της πρότειναν να πάει στην Πρωτεύουσα και να
ανοίξει έναν φούρνο ή ένα ζαχαροπλαστείο εκεί, και παρόλο που και η ίδια το
ήθελε πολύ και το ονειρευόταν νύχτα μέρα, δεν μπορούσε να αφήσει μόνο του τον
πολυαγαπημένο της πατέρα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;">Ξαφνικά όμως ο πατέρας της Ίλκα
αρρώστησε βαριά και δεν μπορούσε πια να δουλεύει. Κι επειδή έπρεπε να είναι
πάντα ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και χρειαζόταν περιποίηση και φροντίδα, η Ίλκα
αναγκάστηκε να κλείσει τον φούρνο, για να μπορεί να είναι συνέχεια μαζί του και
να τον προσέχει. Στην αρχή, οι συγχωριανοί της την βοήθησαν πολύ, αφού έφερναν
φαγητό για εκείνη και τον πατέρα της και της έκαναν καλύτερη τιμή στα προϊόντα
που αγόραζε. Πολλές φορές, της ζητούσαν να τους φτιάξει ένα από τα νόστιμα κέικ
της και έκαναν υπομονή όταν εκείνη καθυστερούσε λίγο εξαιτίας του άρρωστου
πατέρα της. Όμως σύντομα η βοήθεια από τους γείτονες σταμάτησε, γιατί οι
άνθρωποι ξεχνούν εύκολα, κι έτσι η Ίλκα δυσκολευόταν όλο και περισσότερο να τα
βγάλει πέρα. Μετά από λίγο καιρό μάλιστα, άνοιξε ένας καινούριος φούρνος στο
χωριουδάκι, που τον είχε ένας μεγάλος άρχοντας από την Πρωτεύουσα, και άνοιγε
καταστήματα σε όλη την Επικράτεια. Ο φούρνος αυτός είχε τόσο όμορφη βιτρίνα και
τόσο μεγάλη ποικιλία, που αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον των κατοίκων του χωριού.
Κι έτσι η Ίλκα απελπίστηκε, γιατί σκέφτηκε ότι ακόμη κι αν ο πατέρας της
γινόταν καλά και ξανάνοιγαν τον φούρνο τους, δεν θα μπορούσε ποτέ να
ανταγωνιστεί το νέο αυτό εντυπωσιακό μαγαζί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-lzSJGMYfFgY/VvgB3kjcIEI/AAAAAAAAAK4/aJtX2k1BptwCw_-S1UDRkDIH66fVWPjxg/s1600/tumblr_o3b551NKDE1ua206io1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-lzSJGMYfFgY/VvgB3kjcIEI/AAAAAAAAAK4/aJtX2k1BptwCw_-S1UDRkDIH66fVWPjxg/s320/tumblr_o3b551NKDE1ua206io1_500.jpg" width="256" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;">Μια μέρα ο πατέρας της Ίλκα
ανέβασε τόσο πολύ πυρετό, που είχε κοκκινίσει ολόκληρος και παραμιλούσε
συνεχώς. Η Ίλκα ανησύχησε πολύ, και δεν είχε καθόλου χρήματα για να αγοράσει
κάποιο φάρμακο, αλλά σκέφτηκε ότι ίσως να έπειθε τον φαρμακοποιό του χωριού
να της δώσει ένα ματζούνι για τον πυρετό, αν εκείνη του έφτιαχνε ένα από τα
νόστιμα κέικ της για να του ανταποδώσει τη χάρη. Έτσι κι έκανε, έφτιαξε ένα
νόστιμο κέικ με φρούτα που είχε μαζέψει από το δάσος και πήγε κατευθείαν στο φαρμακείο:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Γεια σας»</i>
είπε, <i>«Σας παρακαλώ, ο πατερούλης μου
είναι πολύ άρρωστος και έχει ανεβάσει πυρετό, μπορείτε να μου δώσετε ένα
φάρμακο; Κι εγώ για αντάλλαγμα σας έφερα ένα νόστιμο κέικ που μόλις έφτιαξα.»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Δεν γίνεται
μικρούλα μου»</i> της απάντησε ο φαρμακοποιός, <i>«Σου 'χω ήδη δώσει πολλά βερεσέ. Κι επίσης, τα κέικ σου είναι πια, πώς
να το πω…βαρετά, ξεπερασμένα! Ο καινούριος φούρνος, φτιάχνει τόσο διαφορετικά
κέικ, με εξωτικά φρούτα και μυρωδικά. Ας πούμε έφαγα χθες ένα γλυκό με ανανά.
Ξέρεις τι είναι ο ανανάς Ίλκα;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Όχι, δεν ξέρω,
τι είναι;»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Είναι ένα
φρούτο από μια χώρα μακρινή, και είναι εξαιρετικό, εξαιρετικό! Γι ‘ αυτό και ο
καινούριος φούρνος θα κερδίσει στο διαγωνισμό!»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Σε ποιο
διαγωνισμό;»</i> ρώτησε με απορία η Ίλκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Μα δεν άκουσες
τον τελάλη; Ο Βασιλιάς διοργανώνει προς τιμήν της κόρης του, που της αρέσουν
πολύ τα κέικ, διαγωνισμό για το καλύτερο κέικ! Όποιος φτιάξει το κέικ που θα
αρέσει πιο πολύ στην πριγκίπισσα, θα εργάζεται στο παλάτι για τη βασιλική
οικογένεια!» </i>είπε ο φαρμακοποιός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Μμμμμ…Θα
μπορούσα να λάβω κι εγώ μέρος στον διαγωνισμό»,</i> είπε η Ίλκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Καλύτερα όχι
Ίλκα»,</i> είπε απότομα ο φαρμακοποιός. <i>«Στο
λέω γιατί θα απογοητευτείς. Η πριγκίπισσα είναι συνηθισμένη σε περίεργες
γεύσεις, και σε υλικά που δεν υπάρχουν εδώ στο δάσος, και που δεν μπορείς να τα
αγοράσεις γιατί είναι πολύ ακριβά. Άσε που θα συμμετάσχουν οι καλύτεροι
ζαχαροπλάστες στην επικράτεια. Τι είσαι εσύ μπροστά τους; Όσο για το φάρμακο, δεν μπορώ να σου δώσω. Πήγαινε αν θέλεις στο δάσος και βρες μερικά φύλλα
ιτιάς, που αν τα βράσεις θα ρίξουν κάπως τον πυρετό του πατέρα σου».</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 0px;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"> Κι έτσι η Ίλκα έτρεξε απογοητευμένη
στο δάσος, μήπως και καταφέρει και βρει φύλλα ιτιάς για να τα βράσει και να
κάνει καλά τον πατερούλη της. Κι όσο περπατούσε ψάχνοντας, σκεφτόταν τα λόγια
του φαρμακοποιού. «</span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;">Άσε που θα συμμετάσχουν
οι καλύτεροι ζαχαροπλάστες στην επικράτεια. Τι είσαι εσύ μπροστά τους;». «Μα
πώς μπορεί να το λέει αυτό;»</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"> συλλογίστηκε η Ίλκα. «</span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;">Αυτός δεν ήταν που πριν από
μερικούς μήνες ξερογλειφόταν με τα κέικ μου και μου έλεγε ότι είναι τα πιο
νόστιμα σ’ όλη τη χώρα κι ότι πρέπει να πάω στην Πρωτεύουσα και να ανοίξω και
εκεί φούρνο; Πώς αλλάζουν γνώμη οι άνθρωποι τόσο εύκολα;»</i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 0px;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%; text-indent: 36pt;"><i> </i>Κι ενώ η Ίλκα σκεφτόταν τα πικρά λόγια του
φαρμακοποιού, πέρασε η ώρα και άρχισε να βραδιάζει, κι έτσι κάθισε κουρασμένη
μπροστά από ένα μεγάλο δέντρο κι άρχισε να κλαίει. Και τότε ξαφνικά άκουσε μια
περίεργη και συρτή φωνή να της μιλάει!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Γιατί κλαις μικρούλα;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Μα ποιος είναι;, ποιος μου μιλάει;»</i> ρώτησε
σκουπίζοντας τα δάκρυά της η Ίλκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Εγώ είμαι..Το δάσος».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Α και πώς μιλάς; Είναι δυνατόν;»</i> ρώτησε η Ίλκα με
περιέργεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Βέβαια και είναι δυνατόν. Αφού είμαι κι εγώ ζωντανός
οργανισμός. Φυσικά και μιλάω, απλά μιλάω μόνο στους καλούς ανθρώπους. Κι όχι σ’
αυτούς που καίνε και κόβουν τα δέντρα. Κι εσύ είσαι καλό κορίτσι. Το
καταλαβαίνω. Λοιπόν, γιατί κλαις;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Κλαίω γιατί ο πατερούλης μου είναι άρρωστος, και δεν
έχω λεφτά για να του πάρω φάρμακα και να τον κάνω καλά. Κι επίσης κλαίω γιατί
θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω κι εγώ στον
διαγωνισμό που κάνει ο Βασιλιάς για το καλύτερο κέικ. Αλλά δεν έχω καμία
ελπίδα, γιατί στην πριγκίπισσα αρέσουν τα περίεργα υλικά που δεν υπάρχουν στο
δάσος, κι εγώ δεν έχω λεφτά να τα αγοράσω»,</i> είπε κλαίγοντας πάλι η Ίλκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-LTNMhxc_vds/VvgCAZFXawI/AAAAAAAAAK8/tQKi7MW2RPYQFMwR7llfQEXRv3h_WCQqg/s1600/Athina%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-LTNMhxc_vds/VvgCAZFXawI/AAAAAAAAAK8/tQKi7MW2RPYQFMwR7llfQEXRv3h_WCQqg/s320/Athina%2B%25281%2529.jpg" width="189" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Χμμ…»</i> απάντησε το δάσος.<i> «Για τον πατέρα σου μην
ανησυχείς. Θα σου δώσω εγώ τα φύλλα ενός σπάνιου δέντρου που είναι θαυματουργά,
θα τα βράσεις και θα γίνει αμέσως καλά. Για τον διαγωνισμό όμως, αν υποθέσουμε
ότι βρίσκεις αυτά τα περίεργα εξωτικά υλικά, θα μπορούσες να φτιάξεις το πιο
νόστιμο κέικ; Έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στις ικανότητές σου;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η Ίλκα σκέφτηκε για δυο λεπτά τα απογοητευτικά λόγια
του φαρμακοτρίφτη. Αλλά μετά σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε να αφήνει τους άλλους να
της λένε τι μπορεί να κάνει και τι όχι. Κι έτσι η Ίλκα απάντησε στο δάσος με
βεβαιότητα πια: <i>«Ναι. Είμαι σίγουρη ότι με τα κατάλληλα υλικά μπορώ να φτιάξω
το πιο νόστιμο κέικ και να κερδίσω τον διαγωνισμό!!!».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Ωραία μικρούλα μου. Πάρε αυτά τα φύλλα και αφού τα
βράσεις δώσε το ζουμί τους στον πατέρα σου, και θα δεις ότι θα γίνει αμέσως
καλά. Όσο για τα υλικά που θα χρειαστείς για το κέικ σου, θα πρέπει να βρεις τη
γιγάντισσα Κόμπελ. Ζει στην κορυφή του
βουνού Ζαστ σ’ ένα παγωμένο κάστρο. Θα δεχτεί να σε βοηθήσει, αν τη βοηθήσεις
κι εσύ. Καλή τύχη μικρούλα μου».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i> «Σ’ ευχαριστώ πολύ, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!»</i>,
είπε με αγάπη η Ίλκα και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς το χιονισμένο βουνό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"> Η
Ίλκα περπάτησε πολλές ώρες πάνω στο παχύ λευκό χιόνι, μέχρι που ξαφνικά
αντίκρισε μπροστά της ένα πελώριο και μεγαλόπρεπο κάστρο, φτιαγμένο από πάγο. </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;">«Τι
όμορφο που ήταν! Αλλά και πόσο κρύο ταυτόχρονα! Άραγε δεν κρύωνε εκεί μέσα η
γιγάτισσα Κόμπελ;»</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;">, σκέφτηκε. Η Ίλκα προχώρησε στην πύλη και χτύπησε διστακτικά
την πόρτα. Τότε δύο μεγάλες αρκούδες της άνοιξαν την πόρτα και τη ρώτησαν
απότομα τι ζητάει. Η Ίλκα τους είπε ότι ψάχνει τη γιγάντισσα Κόμπελ για να
τη βοηθήσει να φτιάξει ένα νόστιμο κέικ. Μεμιάς οι δύο αρκούδες θυμωμένες, την
έπιασαν από τα χέρια και τα πόδια, λέγοντάς της: </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 150%;">«Ώστε έτσι ε; Τώρα θα δεις παλιοκόριτσο τι θα πάθεις, που θες να κάνεις
κακό στην καλή μας τη γιγάντισσα!!!»</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;">. Και την οδήγησαν γρήγορα μέσα στο
κάστρο, στην αίθουσα της Βασίλισσάς τους, της γιγάντισσας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A9tmosPkNr4/VvgCY2ulxII/AAAAAAAAALA/3GY-pJxTom02tWW4zynYKPaonEOoSXm5A/s1600/6a00d834515c9769e20120a6bcf2aa970b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-A9tmosPkNr4/VvgCY2ulxII/AAAAAAAAALA/3GY-pJxTom02tWW4zynYKPaonEOoSXm5A/s320/6a00d834515c9769e20120a6bcf2aa970b.jpg" width="247" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Λοιπόν, ποια
είσαι και τι θέλεις από εμένα;»,</i> ακούστηκε μια βαθιά γυναικεία φωνή μέσα
στην τεράστια σάλα. Η Ίλκα σήκωσε τα μάτια της για να δει ποια της μιλούσε και
τότε αντίκρισε το πιο περίεργο θέαμα που είχε ποτέ της ξαναδεί! Μπροστά της
στεκόταν μια πανύψηλη, πελώρια γυναίκα, μια πραγματική γιγάντισσα, όπως αυτές
που άκουγε στις ιστορίες του πατέρα της. Το σώμα της ήταν πολύ διαφορετικό από
το δικό της, καταρχήν γιατί ήταν κατάμαυρη. Αλλά δεν ήταν μόνο το χρώμα. Το
δέρμα της γυάλιζε σαν κερί, δεν είχε καθόλου τρίχες και άφηνε μια όμορφη
μυρωδιά αν σε πλησίαζε. Ήταν ολόκληρη φτιαγμένη από σοκολάτα! Φορούσε ένα πολύχρωμο φόρεμα, διακοσμημένο με διάφορα περίεργα σχέδια και σχήματα και… δύο περίεργα πορτοκαλί στρογγυλά σκουλαρίκια, που έμοιζαν με φρούτα. Πόσο
διαφορετική ήταν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Απάντησέ μου! Ήρθες κι εσύ να με σκοτώσεις; Όπως
τόσοι και τόσοι άλλοι άνθρωποι»</i>, φώναξε αναστατωμένη η γιγάντισσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Μα… όχι!»</i> είπε διστακτικά η Ίλκα. <i>«Γιατί να θέλω να
σε σκοτώσω;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Για να χρησιμοποιήσεις τη σοκολάτα από την οποία
είμαι φτιαγμένη!»</i> είπε θυμωμένη η γιγάντισσα. <i>«Έτσι έχασα και τον πατέρα μου
και τα αδέρφια μου. Πρώτα μας γκρέμισαν το παγωμένο μας σπίτι, για να λιώσουμε
από τον ήλιο, στην μακρινή ηλιόλουστη χώρα που κατοικούσαμε αγαπημένοι. Αλλά
μετά κατάλαβαν ότι αν λιώσουμε δεν έχουμε μεγάλη αξία. Κι έτσι, μας
φυλάκισαν κι άρχισαν να μας κόβουν κομματάκια για να μας χρησιμοποιούνε στα
γλυκά τους. Εγώ κατάφερα να αποδράσω, κι ήρθα όσο πιο βόρεια μπορούσα, για να
προστατευτώ. Φοβάμαι όμως ότι οι άνθρωποι θα με ανακαλύψουν κι εδώ, και θα με
φυλακίσουν ξανά. Κι αφού εμφανίστηκες εδώ, μάλλον δεν θα αργήσει να έρθει το
τέλος μου»,</i> είπε η γιγάντισσα Κόμπελ, σκύβοντας απογοητευμένη το κεφάλι της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Όχι γιγάντισσά μου!»</i> είπε η Ίλκα. <i>«Κανείς δεν
γνωρίζει ότι είμαι εδώ, κι εγώ δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψω ότι βρίσκεσαι
εδώ. Μπορώ μάλιστα γυρνώντας να πω ότι το δάσος είναι μαγεμένο, για να μην
πλησιάσει κανένας κοντά σου. Ξέρω πως είναι να είσαι φοβισμένη και να νιώθεις
αβοήθητη. Ο πατερούλης μου είναι άρρωστος, κι εγώ δεν έχω χρήματα για να του
πάρω φάρμακα, γιατί έκλεισα τον φούρνο για να είμαι πλάι του συνέχεια. Κι
ακόμα, θέλω να συμμετάσχω κι εγώ στον διαγωνισμό που κάνει ο Βασιλιάς για το
καλύτερο κέικ. Όμως, δεν έχω χρήματα για να αγοράσω και να χρησιμοποιήσω
ακριβά, εξωτικά υλικά που αρέσουν στην πριγκίπισσα».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Η αλήθεια είναι ότι είμαι ό,τι πιο εξωτικό και
νόστιμο υπάρχει»,</i> είπε η γιγάντισσα Κόμπελ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Ίσως λοιπόν θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε η μία την
άλλη»,</i> είπε η Ίλκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Και πως μπορώ να σε βοηθήσω εγώ μικρούλα;»</i> είπε
θυμωμένη η γιγάντισσα.<i> «Να σου δώσω το πόδι μου ή το χέρι μου για να φτιάξεις
το κέικ σου; Μήπως τελικά είσαι σαν όλους τους άλλους ανθρώπους;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Όχι, όχι!!! Θα μπορούσες να μου δώσεις τα
σοκολατένια νύχια σου, που θα ξαναβγούν σύντομα και να κόψεις λίγο τα μαλλιά
σου. Εμένα μου αρκεί για να φτιάξω ένα νόστιμο κέικ τόση λίγη σοκολάτα. Για
αντάλλαγμα εγώ δεν θα ξαναέρθω ποτέ εδώ και θα φροντίσω να μην έρθει και
κανένας άλλος! Θα σε προστατεύω για πάντα! Τι λες;»</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>«Μμμμ.. Αυτή είναι μια πολύ λογική πρόταση. Κανένας
άλλος άνθρωπος δεν την είχε σκεφτεί τόσο καιρό. Γιατί οι άνθρωποι είναι
πλεονέκτες και εγωιστές και νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους. Εσύ όμως είσαι
διαφορετική. Εσύ ενδιαφέρεσαι για τα άλλα πλάσματα της φύσης. Γι΄ αυτό κι εγώ
εκτός από τα σοκολατένια νύχια μου θα σου δώσω και τα σκουλαρίκια μου, που
είναι στην πραγματικότητα δύο υπέροχα φρούτα που λέγονται πορτοκάλια και τα έφερα από την ηλιόλουστη πατρίδα μου. Είναι
γλυκά και αρωματικά και μαζί με τη σοκολάτα, θα κερδίσεις σίγουρα τον
διαγωνισμό. Κι έτσι θα μπορέσεις να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα».</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-zZO9wSx9O4s/VvgCxwdqw4I/AAAAAAAAALI/9_DzTmlDPbM9vNo_ggVuNTOS1H7KIJmww/s1600/forgot.girl_grandpa_cake.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="https://3.bp.blogspot.com/-zZO9wSx9O4s/VvgCxwdqw4I/AAAAAAAAALI/9_DzTmlDPbM9vNo_ggVuNTOS1H7KIJmww/s320/forgot.girl_grandpa_cake.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"> Έτσι κι έγινε. Η Ίλκα χρησιμοποιώντας τα δύο αυτά πορτοκαλοσκουλαρίκια
της γιγάντισσας και τα σοκολατένια νύχια και τα σοκολατένια μαλλιά της, έφτιαξε
το πιο λαχταριστό κέικ που άφησε άφωνη την πριγκίπισσα! Έτσι κέρδισε το πρώτο
βραβείο στον διαγωνισμό και μετακόμισε με τον πατέρα της που έγινε καλά από το
βοτάνι που της χάρισε το μαγικό δάσος, στην Πρωτεύουσα, αφού έγινε η προσωπική
ζαχαροπλάστισσα του παλατιού. Η Ίλκα και η σοκολατένια γιγάντισσα Κόμπελ
έμειναν για πάντα φίλες, βοηθώντας πάντα η μία την άλλη. Η Ίλκα, έπεισε την πριγκίπισσα
να απαγορεύσει την είσοδο των ανθρώπων στο δάσος γιατί ήταν δήθεν μαγεμένο και
επικίνδυνο, ώστε το δάσος και η φίλη της να ζουν ανενόχλητοι μακριά από τους
ανθρώπους που θα μπορούσαν να τους βλάψουν. Και η γιγάντισσα Κόμπελ έστελνε
στην Ίλκα τα σοκολατένια νύχια και τα σοκολατένια μαλλιά της κάθε φορά που τα
έκοβε, για να τα χρησιμοποιεί στα πεντανόστιμα γλυκά που έφτιαχνε. Κι έζησαν αυτές καλά, κι
εμείς καλύτερα.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;">Σημείωση: Το τρίτο πραγματικά υπέροχο σκίτσο της Ίλκα στο δάσος το σχεδίασε η πολυτάλαντη φίλη μου Ιφιλένια, την οποία και ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια στο νέο μου αυτό εγχείρημα! Ιφιλενάκι μου γλυκό, δεν θα τη γλιτώσεις όμως μόνο με ένα....</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; line-height: 150%;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_75.html#more">Κέικ με πορτοκάλι και ολίγη σοκολάτα</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-48163168198435653952016-03-19T05:59:00.002-07:002016-03-19T06:02:51.043-07:00Φωλιές με πράσα και μανιτάρια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-yyg1UIVziwM/Vu1MbDSttqI/AAAAAAAAAKU/-V2fJTMh-VQEXNXdkBmzWZAkWd-tSPEmA/s1600/PicsArt_02-10-09.54.17%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://4.bp.blogspot.com/-yyg1UIVziwM/Vu1MbDSttqI/AAAAAAAAAKU/-V2fJTMh-VQEXNXdkBmzWZAkWd-tSPEmA/s320/PicsArt_02-10-09.54.17%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Παρόλο που μπήκε η άνοιξη ο καιρός μας τα χαλάει. Βροχές και κρύο. Πάνω που είπαμε να βγούμε λίγο έξω να ξεσκάσουμε, να περπατήσουμε, να πάρουμε τον αέρα μας τέλος πάντων...τσούπ αλλαγή σχεδίων. Βροχή, σπίτι, ταινιούλα και τί άλλο; πίτσα!!! Αλλά επειδή είμαι απ' αυτές που βαριέμαι να το ανοίξω το φύλλο της πίτσας θα το απλοποιήσω και θα το κάνω μικρές φωλίτσες, caltzone που λένε και οι γείτονες Ιταλοί.<br />
<a name='more'></a> Και θα το γεμίσω με μανιτάρια, που σχετίζονται και άμεσα με τη βροχή και με πράσα που πάνε με όλα. Και με ό,τι άλλο βρω στο ψυγείο μου. Και θα γίνει μία λιχουδιά...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υλικά:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για τη ζύμη: </div>
<div style="text-align: justify;">
4,5 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις</div>
<div style="text-align: justify;">
1/2 κουτ. γλ. αλάτι</div>
<div style="text-align: justify;">
1 και 1/2 κουτ. σ. ξηρή μαγιά</div>
<div style="text-align: justify;">
1 και 1/2 κούπα ζεστό νερό</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για τη γέμιση:</div>
<div style="text-align: justify;">
3 πράσα</div>
<div style="text-align: justify;">
4 κούπες μανιτάρια</div>
<div style="text-align: justify;">
1 κούπα κρεμώδες τυρί</div>
<div style="text-align: justify;">
3 κούπες μοτσαρέλα</div>
<div style="text-align: justify;">
2 κουτ. σ. ελαιόλαδο</div>
<div style="text-align: justify;">
αλάτι - πιπέρι - θυμάρι</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φτιάχνουμε πρώτα τη ζύμη, ανακατεύοντας όλα τα υλικά και πλάθοντας ελαφρά. Η ζύμη θα είναι κολλώδης, αν όμως δούμε ότι κολλάει πάρα πολύ στα χέρια μας, προσθέτουμε λίγο ακόμη αλεύρι. Την αφήνουμε για καμιά ώρα να φουσκώσει σε ελαφρώς λαδωμένο μπόλ σκεπασμένη με πετσέτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο μεταξύ φτιάχνουμε τη γέμιση (στην οποία αν θέλουμε προσθέτουμε και κάποιο αλλαντικό). Σωτάρουμε σε δυνατή φωτιά τα λαχανικά στο λάδι μας μέχρι να μαλακώσουν και μετά προσθέτουμε το κρεμώδες τυρί. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε και τη μοτσαρέλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γεμίζουμε τις φωλιές: Παίρνουμε από τη ζύμη μικρές μπάλες στο μέγεθος της παλάμης μας και τις ανοίγουμε αρχικά με το χέρι μας κι έπειτα λίγο με τον πλάστη σε στρογγυλό σχήμα. Χρησιμοποιούμε πάλι λίγο αλεύρι για να μη κολλάει η ζύμη στα χέρια μας. Γεμίζουμε με 2 κουταλιές από τη γέμιση και κλείνουμε σε μισοφέγγαρο. Πιέζουμε τις άκρες μ' ένα πιρούνι. Γεμίζουμε με τον ίδιο τρόπο όλα τα καλτσόνε και τα ψήνουμε πάνω σε λαδόκολλα ή σε λαδωμένο ταψί στους 200 για 20 λεπτά περίπου.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-y17oAJy-c1U/Vu1Mr8kC8nI/AAAAAAAAAKc/lyTaQ_9teHknRNd2mdpL8WnyWPeVOQXLQ/s1600/PicsArt_02-10-09.58.50%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://1.bp.blogspot.com/-y17oAJy-c1U/Vu1Mr8kC8nI/AAAAAAAAAKc/lyTaQ_9teHknRNd2mdpL8WnyWPeVOQXLQ/s320/PicsArt_02-10-09.58.50%255B1%255D.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Καλή όρεξη και καλό σαββατοκύριακο!!!<br />
<br />
Δείτε και το παραμύθι: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_19.html">Οι φωλιές με τα νεραϊδοκουκουλια</a><br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-43982854014393454712016-03-19T05:32:00.000-07:002016-03-19T06:00:48.286-07:00Οι φωλιές με τα νεραϊδοκουκούλια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-n50tT_7b5j0/Vu1FE9GHsFI/AAAAAAAAAJ4/VuABd24t8VY9FzG7xdP-ekCfb4CwKcJzQ/s1600/Fairies-Marina-Fedotova-advocate-art-childrens-illustrator.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-n50tT_7b5j0/Vu1FE9GHsFI/AAAAAAAAAJ4/VuABd24t8VY9FzG7xdP-ekCfb4CwKcJzQ/s320/Fairies-Marina-Fedotova-advocate-art-childrens-illustrator.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Κάποτε, άνθρωποι και νεράιδες ζούσαν
μαζί αγαπημένοι. Μόνο που οι άνθρωποι ήταν κάπως διαφορετικοί… Ήταν πώς να το
πω; Ήταν παιδιά!!! Όλοι οι άνθρωποι ήταν παιδιά και δεν μεγάλωναν ποτέ!!! Μαζί
με τις νεράιδες, που είχαν πράσινα μαλλιά και ασημένια βλέφαρα και
λαμποκοπούσαν σαν πυγολαμπίδες, ζούσαν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι στην πιο
μαγική πολιτεία του κόσμου, όπου από τα σιντριβάνια έρεαν χυμοί φρούτων κι από
τις βρύσες παγωτό μηχανής. Στη χώρα όπου τις παραλίες τις διακοσμούσαν
μεγαλόπρεπα αμμουδένια κάστρα και τους τοίχους των σπιτιών πολύχρωμες
ζωγραφιές. </span></div>
<a name='more'></a>Σ αυτή τη χώρα επίσης υπήρχαν άφθονα χωράφια με πράσα ψηλά σαν
κοντάρια από σημαίες και με μανιτάρια όλων των ειδών και των χρωμάτων γιατί οι νεράιδες μόνο απ’ αυτά έτρωγαν και διατηρούσαν έτσι τη μαγική τους φύση.
Όλοι ήταν χαμογελαστοί και καλοσυνάτοι, και ποτέ κανείς δεν έλεγε άσχημη
κουβέντα για κανέναν αφού παιδιά και νεράιδες γνώριζαν μόνο την αγάπη και την
έδιναν απλόχερα ο ένας στον άλλο. Έτσι, ακόμα κι ο Πάκο, που γεννήθηκε χωρίς να
μπορεί να ακούει και να μιλάει, ποτέ δεν ένιωσε μοναξιά και στεναχώρια για αυτή
του τη διαφορετικότητα, αντιθέτως έπαιζε, γλεντούσε και διασκέδαζε όπως όλα τα
άλλα παιδιά.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Μια μέρα όμως ξεπήδησε ξαφνικά από
τα έγκατα της γης η κακιά Μάγισσα Ντάρα, που ήταν η πιο μοχθηρή μάγισσα σ’ όλο
τον κόσμο. Η κακιά Μάγισσα Ντάρα ζήλεψε την ευτυχία των ανθρώπων και των
νεράιδων και αποφάσισε να τους χωρίσει για πάντα. Έτσι, με τα σκοτεινά της
μάγια πρώτα έκαψε όλα τα χωράφια με τα πράσα και τα μανιτάρια, έτσι ώστε να μην
μπορούν να ξαναφυτρώσουν ποτέ. Έπειτα, γέμισε τα παιδιά με συναισθήματα που δεν
γνώριζαν μέχρι τότε, όπως η κακία, η ζήλια και ο φόβος. Και τέλος φυλάκισε όλες
τις νεράιδες σ΄ένα ψηλό Πύργο, που έφτιαξε ειδικά γι΄αυτό τον σκοπό. Κι έτσι,
αφού δεν υπήρχαν πια πράσα και μανιτάρια για να τραφούν οι νεράιδες, έχασαν τις
μαγικές τους ικανότητες και τα όμορφα πράσινα μαλλιά τους και τη λάμψη τους και
δεν μπορούσαν πια να πετάξουν. Αλλά και οι άνθρωποι έχασαν τη μαγεία τους, αφού
ακούγοντας τα ξόρκια της Μάγισσας Ντάρα σταμάτησαν πια να είναι παιδιά και
άρχισαν να μεγαλώνουν και να γίνονται κακοί και ζηλιάριδες και φοβισμένοι από
ο,τιδήποτε το διαφορετικό. Τα σιντριβάνια με τους χυμούς στέρεψαν, τα παγωτά
έλιωσαν για πάντα, τα αμμουδένια κάστρα χάλασαν και οι ζωγραφιές στα κτίρια
καλύφθηκαν από σκόνη και βρωμιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Όλα πια είχαν αλλάξει, κι οι
άνθρωποι ήταν πάντα μουτρωμένοι και σκεφτικοί. Όλοι εκτός από τον μικρό Πάκο,
που επειδή ήταν κουφός γλύτωσε από τα μάγια της Ντάρας. Ήταν ο μόνος που είχε
μείνει ακόμα παιδί, και ήταν χαμογελαστός και καλοσυνάτος. Όμως όλοι του
φερόντουσαν απαίσια επειδή ήταν διαφορετικός από εκείνους. Του φωνάζανε και τον
βρίζανε λέγοντάς του ότι είναι χαζός επειδή δεν ακούει και δεν μιλάει, παρόλο
που ο Πάκο τους καταλάβαινε όλους και τους μιλούσε με τα χέρια του και με τις
γκριμάτσες του προσώπου του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Ο καημένος ο Πάκο για να μπορεί να
τρώει ένα κομμάτι ψωμί και να κοιμάται σε μια αποθηκούλα, αποφεύγοντας το κρύο
και τη βροχή, δούλευε σε έναν φούρνο κάθε μέρα, φτιάχνοντας την πιο νόστιμη
ζύμη για πίτσα. Όταν τελείωνε τη δουλειά, συνήθιζε να πηγαίνει μια βόλτα έξω
από την Πόλη, εκεί που ήταν παλιά τα χωράφια με τα ψηλά πράσα και τα πολύχρωμα
μανιτάρια, σκεπτόμενος τις παλιές καλές μέρες όταν οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι
μαζί με τις νεράιδες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-msdoFdSuj1Y/Vu1F26ab-LI/AAAAAAAAAKA/j1yeWJ_q7PcQoEo0KCQI59KSdlqgG6iYA/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-msdoFdSuj1Y/Vu1F26ab-LI/AAAAAAAAAKA/j1yeWJ_q7PcQoEo0KCQI59KSdlqgG6iYA/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Ένα απόγευμα, ο Πάκο πήγε τη
συνηθισμένη βόλτα του στα παλιά χωράφια με τα πράσα και τα μανιτάρια. Ξαφνικά
είδε μπροστά του το πιο όμορφο πουλί που είχε αντικρύσει ποτέ του!!! Είχε
κόκκινο κεφάλι, γαλάζιο σώμα με μωβ μικρές βούλες και μια μεγάλη λευκή ουρά!!!
Όμως το πουλάκι ήταν λαβωμένο, και πονούσε. Ο Πάκο αμέσως έτρεξε δίπλα στο
πουλάκι, προσπαθώντας να το σώσει και τότε το πουλάκι χωρίς να έχει φωνή μίλησε
στον Πάκο, απλά κοιτώντας τον: «Εσύ είσαι ο Πάκο ε; Μου μίλησαν για σένα οι
νεράιδες, που τις έχει φυλακισμένες η κακιά Μάγισσα Ντάρα!!! Πήγα να τις
βοηθήσω αλλά η Μάγισσα με είδε και με λάβωσε με δηλητηριασμένο βέλος. Μόνο εσύ
μπορείς να μας βοηθήσεις τώρα!!!» Κι ο Πάκο, παρόλο που ήταν κουφός κατάλαβε τα
λόγια του λαβωμένου πουλιού και τον ρώτησε σαστισμένος κάνοντάς του νοήματα: «Μα τι μπορώ εγώ να
κάνω για να σώσω τις νεράιδες;». Και τότε το λαβωμένο πουλάκι, του είπε: «Πάρε
αυτά τα κουκούλια που έχω κάτω από το σώμα μου, και αυτά τα πράσα και αυτά τα
μανιτάρια και βάλε τα κάπου πολύ ζεστά». Αυτά του είπε το πουλάκι και έκλεισε τα
μάτια του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Ο Πάκο, πήρε τα κουκούλια και τα
πράσα και τα μανιτάρια, πήρε στα χέρια του και το πουλάκι κι έτρεξε στην Πόλη.
Μπήκε κρυφά στο φούρνο που δούλευε και περιποιήθηκε πρώτα το τραύμα του
πουλιού. Αφού το άφησε να κοιμάται, περιεργάστηκε τα περίεργα αυτά κουκούλια,
που του έδωσε το όμορφο πουλάκι, και σκεφτόταν που θα μπορούσε να τα βάλλει,
που να είναι ζεστά. Και τότε του ήρθε μια πολύ καλή ιδέα! Έφτιαξε σε μια λεκάνη
τη ζύμη για την πίτσα, που έφτιαχνε κάθε μέρα στην πιτσαρία, αλλά αυτή τη φορά
αντί να την απλώσει σε σχήμα κύκλου σαν πίτσα, τη δίπλωσε, και μέσα τη γέμισε
με τα πράσα, τα μανιτάρια και τα περίεργα κουκούλια που του έδωσε το πουλάκι!
Τα έβαλε στο φούρνο…και μετά από μία ώρα περίπου ξεπήδησαν μέσα από τον φούρνο
δέκα πανέμορφες νεράιδες!!! Ο Πάκο έμεινε έκπληκτος, όμως οι νεράιδες τον
αγκάλιασαν και του είπαν στη γλώσσα του, χρησιμοποιώντας δηλαδή τα χέρια τους
και γκριμάτσες του προσώπου τους τα εξής: «Σ ευχαριστούμε μικρέ μας φίλε! Χάρη
στην υπέροχη φωλιά που μας έκανες με αυτό το ζυμαράκι και τα πράσα και τα
μανιτάρια έβαλες μέσα, μεγαλώσαμε γρήγορα και σπάσαμε τα κουκούλια! Τώρα
μπορούμε να πάμε να σώσουμε τις αδερφές μας από την κακιά Μάγισσα Ντάρα».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κι έτσι το πουλάκι πήρε τον Πάκο στην πλάτη
του και μαζί με τις νεράιδες πέταξαν στον ψηλό Πύργο που η κακιά Μάγισσα Ντάρα
φυλάκισε τις αδερφές τους. Τότε οι νεράιδες έκαναν έναν κύκλο γύρω από τον
Πύργο και άρχισαν να τραγουδούν με τις γλυκές φωνές τους ένα τραγούδι, που
έλεγε:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-BLU27Lbyv8M/Vu1F_8F3MCI/AAAAAAAAAKE/Z53VaQEKUC0hyJekXFo84zr6xcypNhtuw/s1600/stock-vector-fairies-flying-around-the-castle-tower-262046369.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-BLU27Lbyv8M/Vu1F_8F3MCI/AAAAAAAAAKE/Z53VaQEKUC0hyJekXFo84zr6xcypNhtuw/s320/stock-vector-fairies-flying-around-the-castle-tower-262046369.jpg" width="226" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">« Αδερφές φεγγαρόλουστες
βγείτε<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Από τούτο τον κόσμο δεν θα χαθείτε<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Γιατί ο Πάκο με αγάπη και ζύμη<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Τη Μάγισσα Ντάρα για πάντα τη σβήνει<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Αδελφές με τα φτερά σας πετάξτε<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Την κακία για πάντα βουλιάξτε<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Μανιτάρια και πράσα να φάτε<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> Και στα σύννεφα θα μπορείτε να πάτε!!!»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Και ξαφνικά οι φυλακισμένες νεράιδες
ξαναβρήκαν τις μαγικές τους δυνάμεις και κατάφεραν να πετάξουν έξω από τον Πύργο
που είχε φτιάξει η κακιά Μάγισσα Ντάρα. Την ίδια ώρα η γη άνοιξε στα δύο και
ρούφηξε για πάντα τη Μάγισσα. Οι νεράιδες ευτυχισμένες που ελευθερώθηκαν
επιτέλους αγκάλιασαν και φίλησαν τον μικρό Πάκο και του είπαν στη γλώσσα του:
«Αγαπημένε μας φίλε σ΄ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες για εμάς! Όμως, δεν
μπορούμε πια να ζήσουμε εδώ μαζί με τους ανθρώπους, γιατί η μάγισσα τους πήρε
τη μαγεία τους και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Δεν θα είναι πια μόνο
μουτρωμένοι και σκεφτικοί, αλλά και χαρούμενοι και γελαστοί. Όμως ποτέ δεν θα
γίνουν όπως πριν. Εσύ θα αποφασίσεις αν θέλεις να ζήσεις με εμάς ή με τους
ανθρώπους, μιας κι είσαι μαγικός σαν κι εμάς!» Κι ο Πάκο, που αγαπούσε πολύ τις
νεράιδες αποφάσισε να πάει μαζί τους, σε μια μακρινή χώρα πέρα από τα σύννεφα,
που ήταν γεμάτη με πράσα και μανιτάρια. Κι έζησε για πάντα ευτυχισμένος σ αυτή
τη νεραϊδένια χώρα.</span><br />
<span style="font-family: verdana, sans-serif; text-indent: 36pt;"><br /></span>
<span style="font-family: verdana, sans-serif; text-indent: 36pt;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_22.html">Φωλιές με μανιτάρια και πράσα</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-1034950576023874672016-03-18T10:58:00.000-07:002016-03-18T11:00:17.769-07:00Περί μικρών πριγκιπισσών και άλλων συναφών...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-1DFnjmTh4Ic/Vuw_mOeEkrI/AAAAAAAAAJc/Uz-KeFY70VYRdsETlPEANwa5BSGq7YIZQ/s1600/ALittlePrincess.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-1DFnjmTh4Ic/Vuw_mOeEkrI/AAAAAAAAAJc/Uz-KeFY70VYRdsETlPEANwa5BSGq7YIZQ/s320/ALittlePrincess.jpg" width="230" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ναι ναι…είμαι κι εγώ
από εκείνα τα κοριτσάκια που μεγάλωσαν με παραμύθια που έπρεπε απαραιτήτως να
έχουν μια πριγκίπισσα νέα, όμορφη, καλή, ευγενική, που χε όλα τα καλά του
κόσμου εν ολίγοις, αλλά που μια κακιά μητριά ή μάγισσα την βάλανε στο μάτι και
της κάνανε μαύρη τη ζωή. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να βρεθεί ο άλλος απαραίτητος
χαρακτήρας του παραμυθιού, ο πρίγκιπας, ο οποίος επίσης ήταν τρελό κελεπούρι,
αφού ήταν νέος, ωραίος, πλούσιος, δυνατός, θαρραλέος και άλλα πολλά, που την
έσωζε από τα μαρτύριά της και της χάριζε απλόχερα την ευτυχία.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Μελετώντας αυτά
τα κλασικά παραμύθια, τα οποία μου έλεγε η γιαγιά μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ
(μερικές φορές έκανε φωτεινά διαλειμματα με κάτι εντελώς </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">goth</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">λαϊκά
παραμύθια, ακόμη απορώ πως τα ‘λεγε σε μικρό παιδί!), διαπίστωσα ότι ακόμη κι
εγώ χρησιμοποιώ σε κάποια παραμύθια μου το μοτίβο αυτό της απόλυτης μοναρχίας –
βασιλείας. Θεωρώντας επομένως τον εαυτό μου ως δημοκρατικό άτομο, μπήκα στη
διαδικασία να αναρωτηθώ, προς τί αυτή η εντονότατη χρήση βασιλικών οικογενειών
στα παραμύθια. Γιατί λοιπόν να υπάρχει σχεδόν πάντα μια πριγκίπισσα; Γιατί όχι
ένα απλό κοριτσάκι; Η κόρη του φούρναρη, του γιατρού, του ξυλοκόπου; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Μια πρώτη
απάντηση νομίζω είναι η ανάγκη να καταδειχθεί μέσω του παραμυθιού ότι όλοι οι
άνθρωποι μπορούν να χτυπηθούν από τη μοίρα και να γίνουν δυστυχισμένοι, είτε είναι φτωχοί είτε
πλούσιοι. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα παραμύθια είναι λαϊκοί μύθοι, οι οποίοι
διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, μέχρι που κάποια στιγμή καταγράφηκαν. Είναι ολοφάνερο
ότι τέτοιου είδους παραμύθια, αποκλείεται να δημιουργήθηκαν από την άρχουσα
τάξη κάθε εποχής, δεν νομίζω ότι η κόρη του βασιλιά θα ήθελε να ακούσει ένα
παραμύθι όπου κάποια όμοιά της χάνει όλα της τα προνόμια και περνά από σαράντα
κύματα μέχρι να ευτυχίσει. Αντιθέτως, τα φτωχά παιδάκια θα άκουγαν με μεγάλη
προσοχή τέτοιου είδους ιστορίες, αφού θα καταλάβαιναν ότι οι δυσκολίες της ζωής
δεν χτυπούν μόνο τα ίδια και τις οικογένειές τους αλλά ακόμη και αυτούς που
ζουν μέσα στα πλούτη και τα μεγαλεία. Αυτή λοιπόν θα μπορούσε να είναι μια
πρώτη προσέγγιση επί του θέματος. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-4S-2Ii2yIos/Vuw_xCSEHZI/AAAAAAAAAJg/-WpyOpRyIdgm0vtS6K7ydP9poU-XBdSXQ/s1600/1009734.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-4S-2Ii2yIos/Vuw_xCSEHZI/AAAAAAAAAJg/-WpyOpRyIdgm0vtS6K7ydP9poU-XBdSXQ/s320/1009734.jpg" width="229" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ξαναβλέποντας όμως πρόσφατα μια ταινία που
είχε χαραχτεί στη μνήμη μου ως παιδί, κατάλαβα ότι ίσως υπάρχει και μια άλλη
απάντηση στο ερώτημά μου. Πρόκειται για την ταινία <i>«Η μικρή πριγκίπισσα»</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">A</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">little</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">princess</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">) βασισμένη στο ομώνυμο
παιδικό βιβλίου του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Frances</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hodgson</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Burnett</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">,
και μιλά για την ιστορία ενός μικρού
κοριτσιού, κόρης ενός πλούσιου στρατιωτικού που ζει στις Ινδίες, η οποία ενώ
βρίσκεται σε ένα αυστηρό σχολείο στην Αγγλία, μαθαίνει ότι ο πατέρας της πέθανε
κι ότι είναι πλέον απένταρη. Η κάκιστη διευθύντρια την κρατάει στο σχολείο σαν
υπηρέτρια, η μικρή Σάρα όμως, όχι μόνο δεν χάνει το κουράγιο της από τις
δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αλλά αντιθέτως αποτελεί πηγή δύναμης και έμπνευσης
για τις συμμαθήτριές της. Πρόκειται για ένα σπάνιο έργο, το οποίο δίνει σε
μικρούς και μεγάλους μαθήματα ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας, αγάπης, δύναμης και
υπομονής. Στη συγκεκριμένη λοιπόν ταινία, την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα, η
μικρή Σάρα λέει χαρακτηριστικά στην κακιά και στριμμένη διευθύντρια, όταν
εκείνη της φωνάζει ότι δεν είναι πια πριγκίπισσα γιατί είναι ορφανή και φτωχιά
και δεν έχει στον ήλιο μοίρα: «Φυσικά και είμαι πριγκίπισσα! Όλα τα κορίτσια
είναι! Εσάς ο πατέρας σας δεν σας είπε ποτέ ότι είστε πριγκίπισσα;». Αυτή ίσως
είναι η λύση λοιπόν. Η πριγκίπισσα είναι ένα σύμβολο, το σύμβολο ότι κάθε
κορίτσι, όσο φτωχό ή πλούσιο, άσχημο ή όμορφο κι αν είναι, στα μάτια των γονιών
της είναι το πιο σπάνιο και ακριβό πλάσμα. Ακόμα κι αν ποτέ δεν μας έχουν
αποκαλέσει έτσι οι γονείς μας, σίγουρα έχουμε όλες νιώσει πριγκίπισσες.. Κι
ίσως γι’ αυτό να ταυτίζονται τελικά όλα τα κοριτσάκια με τις παραμυθένιες
πριγκίπισσες κι όχι με την κόρη του φούρναρη, του γιατρού του κηπουρού…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-mh8XPZ-TUTo/Vuw_2Tali3I/AAAAAAAAAJk/YdTOPfIMPKAFDBup6jOM45dfO7pKlD1_Q/s1600/giphy-facebook_s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://4.bp.blogspot.com/-mh8XPZ-TUTo/Vuw_2Tali3I/AAAAAAAAAJk/YdTOPfIMPKAFDBup6jOM45dfO7pKlD1_Q/s320/giphy-facebook_s.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Το βιβλίο «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">A</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">little</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">princess</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Frances</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hodgson</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Burnett</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> έχει διασκευαστεί σε
ταινία 5 φορές, με πιο γνωστή αυτή του 1939 με πρωταγωνίστρια τη μοναδική </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Shirley</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Temple</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Μια πιο πρόσφατη εκδοχή, αλλά
εξίσου καλή (είναι και αυτή που είδα πρόσφατα) είναι του 1995 με πρωταγωνίστρια
τη μικρή </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Eleanor</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Bron</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σε
σκηνοθεσία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Alfonso</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Cuaron</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Ιδού και το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">trailer </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">για να πάρετε μια ιδέα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Q3WJrWZ_npg">https://www.youtube.com/watch?v=Q3WJrWZ_npg</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-86471377794783648212016-03-10T10:17:00.001-08:002016-03-10T10:19:28.313-08:00Το καλύτερο παιδικό αποκριάτικο πάρτυ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-uVv_auwvIno/VuG5-GKrbJI/AAAAAAAAAJE/bZsjHCid_2Q/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-uVv_auwvIno/VuG5-GKrbJI/AAAAAAAAAJE/bZsjHCid_2Q/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%2B%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Έρχεται λοιπόν το τελευταίο τριήμερο της αποκριάς και φυσικά η Καθαρά Δευτέρα! Ε ρε λαγάνες που θα φάμε. Για όσους πάντως δεν φύγουμε για κάποια κοντινή ή μακρινή εκδρομούλα, μια ωραία λύση για να διασκεδάσουμε τόσο εμείς όσο και τα παιδιά, είναι να διοργανώσουμε ένα πάρτυ μασκέ! Δεν χρειάζονται ούτε πολλά χρήματα, ούτε πολύ χρόνος... Αρκεί να έχουμε όρεξη να διασκεδάσουμε και να μεταμφιεστούμε! Οι φίλοι μας μπορούν να φέρουν από ένα μπουκάλι κρασί, ή ένα γλυκό ή μια πίτα, ώστε να μειώσουμε περιττά έξοδα και να βάλουμε όλοι από ένα χεράκι για την υλοποίηση του πάρτυ! Όσο για το καθάρισμα την άλλη μέρα...θέλει οργάνωση, αισιοδοξία κι έναν καλό δυνατό καφέ!!!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για την οργάνωση πάντως παιδικού πάρτυ μασκέ, ακούστε τις συμβουλές και τις προτάσεις του φίλου Αντώνη από το blog ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ</div>
<br />
<a href="http://akrasakis.blogspot.gr/2012/02/blog-post_339.html">ΟΡΓΑΝΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΤΙ</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-75495095757030890942016-03-04T10:41:00.000-08:002016-03-04T10:48:08.467-08:00Σουτζουκάκια στο φούρνο με κιμά από κοτόπουλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-rEXn-6u1dnI/VtnWG3bmwTI/AAAAAAAAAHg/ljr1w82_vyQ/s1600/PicsArt_01-27-04.50.45.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://4.bp.blogspot.com/-rEXn-6u1dnI/VtnWG3bmwTI/AAAAAAAAAHg/ljr1w82_vyQ/s320/PicsArt_01-27-04.50.45.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> Δυστυχώς
δεν είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις παιδικής παχυσαρκίας στις μέρες μας.
Συνήθως οφείλεται στην αλόγιστή, σχεδόν σε καθημερινή βάση κατανάλωση κόκκινου
κρέατος, ζάχαρης και επεξεργασμένων τροφίμων. Γι’ αυτό θα μπορούσαμε να
αντικαταστήσουμε τη συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος, με λευκό από κοτόπουλο ή
γαλοπούλα, που</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">…με την κατάλληλη διεργασία και την προσθήκη μπαχαρικών, μπορεί
να είναι νοστιμότατο!! Ιδού λοιπόν μια νοστιμότατη εναλλακτική για σουτζουκάκια
με κιμά από στήθος κοτόπουλου, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα κλασικά
τηγανητά σουτζουκάκια.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Υλικά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
500 γρ κιμάς από φιλέτο κοτόπουλου (που κόβεται πάντα μπροστά μας)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
1 αυγό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
5 μικρές φέτες ψωμί ολικής άλεσης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
1 μέτριο κρεμμύδι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
2 σκελίδες σκόρδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
κανέλα, γαρύφαλο, κύμινο, αλάτι και πιπέρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
λίγο βασιλικό αποξηραμένο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
4 κούπες ντομάτα κονκασέ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
1,5 ποτήρι νερό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">-
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-YlRx1tAvbO0/VtnWREu-xtI/AAAAAAAAAHk/-dByTGZoYCg/s1600/PicsArt_01-27-04.17.49.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://3.bp.blogspot.com/-YlRx1tAvbO0/VtnWREu-xtI/AAAAAAAAAHk/-dByTGZoYCg/s320/PicsArt_01-27-04.17.49.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Βάζουμε
στο μούλτι της φέτες ψωμιού, με τη μία σκελίδα σκόρδο και τον βασιλικό και
χτυπάμε μέχρι να γίνει τρίμμα. Βάζουμε τα τρίμματα σε λαδόκολα και ψήνουμε σε
προθερμασμένο φούρνο μέχρι να φρυγανιστούν. Σε λεκάνη ανακατεύουμε τον κιμά, με
όλα τα άλλα υλικά (φρυγανιά, αυγό, 1 κουταλιά λάδι, μπαχαρικά, κρεμμύδι,
σκόρδο) και πλάθουμε σε σουτζουκάκια. Τα απλώνουμε σε λαδωμένο με το υπόλοιπο
λάδι ταψί. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη ντομάτα, με το νερό, αλάτι, πιπέρι και
λίγη κανέλα και περιχύνουμε με το μείγμα τα σουτζουκάκια. Ψήνουμε στους 200 για 40 λεπτά περίπου,
αναποδογυρίζοντας από μια φορά τα σουτζουκάκια. Αν χρειαστεί συμπληρώνουμε με
ζεστό νερό κατά το ψήσιμο. Σερβίρουμε με ρυζάκι, μακαρόνια ή πουρέ. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";">Δείτε και το παραμύθι: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html#more">Η προφητεία με τα σουτζουκάκια</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-49286954315081305482016-03-04T10:34:00.002-08:002016-03-04T10:44:49.097-08:00Η προφητεία με τα σουτζουκάκια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-OK7mhlzRFPo/VtnUmSbybGI/AAAAAAAAAHM/_B4_f4TiXJU/s1600/grey-girl-with-bird-2-e1400877740712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-OK7mhlzRFPo/VtnUmSbybGI/AAAAAAAAAHM/_B4_f4TiXJU/s320/grey-girl-with-bird-2-e1400877740712.jpg" width="231" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Μια φορά κι έναν καιρό,
στην πιο μαγική και όμορφη πολιτεία όλου του κόσμου, γεμάτη από χρώματα,
αρώματα και μουσικές, ζούσε ένας πλούσιος έμπορος με την γυναίκα του και την
μοναχοκόρη του τη Βασιλικούλα. Η Βασιλικούλα, ήταν πιο όμορφη κι από τα ρόδα,
πιο φωτεινή κι από τα αστέρια, πιο γλυκομίλητη κι από τα αηδόνια, κι όλος ο
κόσμος την αγαπούσε γιατί ήταν καλή κι ευγενική, μα πιο πολύ απ’ όλους την
αγαπούσε ο πατέρας της και ήθελε να είναι πάντα ευτυχισμένη και χαμογελαστή.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
Γι’ αυτό και της αγόρασε το πιο ακριβό πιάνο για να παίζει μουσική και να
τραγουδάει, της έφτιαξε τον πιο όμορφο κήπο για να μυρίζει τα πιο σπάνια
λουλούδια και την έντυνε με τα πιο λαμπερά και εντυπωσιακά φορέματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Όταν έφτασε πια στην
ηλικία να παντρευτεί όμως, ο έμπορος ήταν πολύ προβληματισμένος, γιατί ήθελε να
διαλέξει τον καλύτερο νέο για την θυγατέρα του, που να την κάνει κι΄ αυτός με
τη σειρά του ευτυχισμένη. Τι κι αν ερχόντουσαν απ’ όλη την επικράτεια οι πιο
περιζήτητοι νέοι, με πλούτη, σπουδές και ευγενική καταγωγή, ζητώντας του το
χέρι της, αφού η ομορφιά της Βασιλικούλας ήταν γνωστή σε ολόκληρη τη χώρα,
εκείνος τους απέφευγε όλους και δεν απαντούσε σε κανέναν. Μόνο καθότανε τα
βράδια, στον ολάνθιστο κήπο του αρχοντικού του και βυθιζόταν στις σκέψεις του.
Ούτε που του χε περάσει βέβαια απ’ το μυαλό ότι η Βασιλικούλα είχε ήδη βρει τον
καλό της καρδιάς της, τον Μιχάλη τον κηπουρό, που κάθε πρωί και κάθε βράδυ της
πετούσε στο παράθυρό της ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, κι εκείνη το μύριζε όλο
το βράδυ και τον σκεφτότανε, μέχρι να την πάρει γλυκά ο ύπνος και να τον
ονειρευτεί. Όμως αυτή η αγάπη ήταν καταδικασμένη και το γνώριζαν κι οι δυο,
αφού ποτέ ο πατέρας της δεν θα επέτρεπε σ΄έναν φτωχό κηπουρό να παντρευτεί τη
μοναχοκόρη του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ένα ζεστό καλοκαιρινό
βράδυ, ο έμπορος καθόταν στον κήπο του και σκεφτόταν ποιος θα ήταν κατάλληλος
για να παντρευτεί με τη Βασιλικούλα, χωρίς όμως πάλι να μπορεί να αποφασίσει.
Τότε, ήρθε και κάθισε στο πεζουλάκι δίπλα του ένα μικρό πουλάκι, γύρισε προς το μέρος του και του είπε
με ανθρώπινη φωνή: <i>«Η θυγατέρα σου θα γίνει ευτυχισμένη μόνο αν παντρευτεί
αυτόν που θα καταφέρει να φάει τα σουτζουκάκια της γυναίκας σου». «Μα, η
γυναίκα μου, μαγειρεύει πιο ωραία απ’όλες τις κυράδες στην πόλη! Είναι σίγουρο
ότι όλοι θα μπορούν να φάνε τα σουτζουκάκια της!»</i>, απάντησε έκπληκτος ο
έμπορος. Το αηδόνι όμως του είπε πάλι με βεβαιότητα <i>«Η θυγατέρα σου θα γίνει
ευτυχισμένη μόνο αν παντρευτεί αυτόν που θα καταφέρει να φάει τα σουτζουκάκια
της γυναίκας σου. Όποιος κι αν είναι αυτός. Θυμήσου όμως, αν αρνηθείς να κάνεις
σε κάποιον το τραπέζι, η κόρη σου θα δυστυχήσει για πάντα»</i>. Αυτά είπε το πουλάκι
και πέταξε στον ξάστερο ουρανό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Την επόμενη κιόλας μέρα, ο
έμπορος ανακοίνωσε στη γυναίκα του και την κόρη του, ότι εφεξής θα έκαναν το
τραπέζι σε όποιον ζητούσε το χέρι της Βασιλικούλας, όποιος κι αν ήταν αυτός,
και θα μαγείρευαν σουτζουκάκια. Αυτός που θα τα έτρωγε θα την παντρευόταν.
Πράγματι, την ίδια κιόλας μέρα ο γιος ενός πλούσιου καραβοκύρη ήρθε στο
αρχοντικό τους και ζήτησε να παντρευτεί τη Βασιλικούλα, οπότε και τον κάλεσαν
σε γεύμα την επόμενη μέρα. Η Βασιλικούλα, που ήταν ερωτευμένη με τον κηπουρό,
έκλαιγε όλο το βράδυ στο δωμάτιό της κρατώντας το κόκκινο τριαντάφυλλο που της είχε
χαρίσει κείνο το βράδυ, καθώς ήταν σίγουρη ότι ο υποψήφιος γαμπρός θα έτρωγε με
μεγάλη ευχαρίστηση τα σουτζουκάκια της μητέρας της, που ήταν ονομαστά σε όλη
την πόλη. Ξαφνικά, κι ενώ η Βασιλικούλα έκλαιγε απαρηγόρητη, έκατσε στο
παραθύρι της ένα μικρό πουλάκι και της είπε με ανθρώπινη λαλιά <i>«Μη κλαις
Βασιλικούλα, και κάνε ό,τι σου λέω. Αύριο, πήγαινε στα κρυφά και βάλε μπόλικη
κανέλα στη ζύμη για τα σουτζουκάκια»</i>. Κι αφού είπε αυτά τα λόγια, το πουλάκι εξαφανίστηκε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Πράγματι την άλλη μέρα,
η Βασιλικούλα γλίστρησε στην κουζίνα κρυφά και έβαλε μπόλικη κανέλα, στη ζύμη
για τα σουτζουκάκια που είχε ετοιμάσει η μητέρα της. Όταν ήρθε ο υποψήφιος
γαμπρός κάθισαν όλοι στο τραπέζι και η μητέρα της σέρβιρε τα σουτζουκάκια. Με
το που έβαλε όμως ο γιος του καραβοκύρη μια μπουκιά από τα σουτζουκάκια στο
στόμα του, συνέβη κάτι συνταρακτικό! Άρχισε να κοκκινίζει και βγάζει σπυριά σε
όλο του το πρόσωπο, τα οποία άρχισε να ξύνει με όλη του τη δύναμη!!! <i>«Πόσο με
φαγουρίζουν!!!»</i> φώναξε δυνατά και σηκώθηκε άρον άρον από το τραπέζι, φεύγοντας
τροχάδην από το αρχοντικό του εμπόρου. Όλοι έμειναν έκπληκτοι, εκτός από τη
Βασιλικούλα, που χαμογελούσε ικανοποιημένη.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Mo5XxlX0tFU/VtnUxjYWSUI/AAAAAAAAAHQ/Z-Ur3c0w9iE/s1600/mom-0219.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-Mo5XxlX0tFU/VtnUxjYWSUI/AAAAAAAAAHQ/Z-Ur3c0w9iE/s1600/mom-0219.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Την επόμενη μέρα όμως,
ήρθε και νέος υποψήφιος γαμπρός για να ζητήσει το χέρι της Βασιλικούλας, ένας
υψηλόβαθμος στρατιωτικός αυτή τη φορά, οπότε και πάλι τον προσκάλεσαν σε δείπνο.
Η Βασιλικούλα, πάλι έκλαιγε στο δωμάτιό της, πιστεύοντας ότι δεν θα
μπορούσε να αποφύγει το παντρολόγημα και δεύτερη φορά. Όμως, πάλι εμφανίστηκε
το μικρό πουλάκι και της είπε με ανθρώπινη φωνή <i>«Μη κλαις Βασιλικούλα, και κάνε
ό,τι σου λέω. Αύριο, πήγαινε στα κρυφά και βάλε μπόλικο πιπέρι στη ζύμη για τα
σουτζουκάκια»</i>. Κι η Βασιλικούλα έκανε ότι της είπε το πουλάκι, κι έβαλε κρυφά
μπόλικο πιπέρι στη ζύμη για τα σουτζουκάκια την επόμενη μέρα. Όταν κάθισαν να
φάνε, με το που δοκίμασε ο αξιωματικός τα σουτζουκάκια άρχισε να βγάζει καπνούς
από τη μύτη και τα’ αυτιά του και να φωνάζει <i>«Καίγομαι, καίγομαι, δεν μπορώ να
φάω άλλο!!!»</i>. Έτσι απέτυχε και αυτός ο νέος να παντρευτεί την Βασιλικούλα,
πράγμα που βεβαίως τη χαροποίησε πολύ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δυστυχώς όμως, και την
επόμενη μέρα η Βασιλικούλα, δέχτηκε πρόταση γάμου, αυτή τη φορά από τον
μοναχογιό του Δημάρχου, με αποτέλεσμα και πάλι να κλαίει στο δωμάτιό της, αφού
ήταν πια σίγουρη ότι αυτή τη φορά ο υποψήφιος θα έτρωγε τα σουτζουκάκια και θα
αναγκαζόταν να τον παντρευτεί. Το πουλάκι όμως ήρθε και πάλι στο περβάζι της
και είπε : «<i>Μη κλαις Βασιλικούλα, και κάνε ό,τι σου λέω. Αύριο, πήγαινε στα
κρυφά και βάλε μπόλικο κύμινο στη ζύμη για τα σουτζουκάκια»</i>. Πράγματι, την
επόμενη μέρα η Βασιλικούλα μπήκε και πάλι κρυφά στην κουζίνα κι έβαλε στη ζύμη
με τα σουτζουκάκια μπόλικο κύμινο. Κι έτσι με το που έφαγε την πρώτη πιρουνιά
από τα σουτζουκάκια ο γιος του Δημάρχου διπλώθηκε στα δύο και άρχισε να κρατάει
την κοιλιά του φωνάζοντας <i>«Άχου τι πόνος είναι αυτός!!!!»</i>. Η Βασιλικούλα ήταν
ενθουσιασμένη από αυτήν την εξέλιξη, όχι όμως και ο πατέρας της, ο οποίος δεν
μπορούσε να το πιστέψει ότι κανένας από τους τρεις υποψήφιους γαμπρούς δεν
κατάφερε να φάει τα σουτζουκάκια της γυναίκας του, τα οποία ήταν αδιαμφισβήτητα
πολύ νόστιμα!!! Απλά, την πρώτη φορά είχαν λίγο παραπάνω κανέλα, τη δεύτερη
λίγο παραπάνω πιπέρι και την τρίτη λίγο παραπάνω κύμινο!!! Και τότε ξαφνικά
χτύπησε το κουδούνι του αρχοντικού και εμφανίστηκε μπροστά σε όλη την
οικογένεια ο Μιχάλης ο κηπουρός. <i>«Εσύ μας έλλειπες τώρα!!»</i> φώναξε νευριασμένος
ο έμπορος, αλλά ο Μιχάλης μαζεύοντας όσο κουράγιο είχε του απάντησε <i>«Άρχοντα,
ήρθα για να ζητήσω το χέρι της κόρης σου, που την αγαπώ όσο τίποτα άλλο σ αυτόν
τον κόσμο και που ορκίζομαι να την κάνω ευτυχισμένη»</i>. Ο Έμπορος όμως τον
κοίταξε αγριεμένος και του είπε <i>«Είσαι πολύ θρασύς νεαρέ που πιστεύεις ότι θα
δώσω τη μοναχοκόρη μου σε σένα, που είσαι κηπουρός!!!»</i> Τότε όμως θυμήθηκε τα
λόγια του παράξενου πουλιού, που του χε πει πως δεν πρέπει να αρνηθεί σε
κανέναν να του κάνει το τραπέζι με τα σουτζουκάκια, διαφορετικά η κόρη του θα
δυστυχούσε για πάντα. Κι έτσι του είπε φανερά ενοχλημένος <i>«Ας είναι, έλα αύριο
το βράδυ, να δούμε αν θα φας εσύ τα σουτζουκάκια!»</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο έμπορος όμως ήταν
αποφασισμένος να μην επιτρέψει στον φτωχό κηπουρό να παντρευτεί την κόρη του,
κι έτσι την επόμενη μέρα, πήγε κρυφά στην κουζίνα κι έβαλε μέσα στη ζύμη με τα
σουτζουκάκια χώμα που μάζεψε από την αυλή. Όταν ήρθε ο Μιχάλης και κάθισαν στο
τραπέζι, μόνο το πιάτο του καλεσμένου είχε σουτζουκάκια, ενώ όλα τα υπόλοιπα
είχαν άλλο φαγητό. <i>«Θα μας συγχωρήσεις, αλλά έχει τρεις μέρες τώρα που τρώμε
σουτζουκάκια»</i>, είπε στον κηπουρό ο έμπορος. Έτσι ο καημένος ο Μιχάλης έβαλε την
πρώτη μπουκιά στο στόμα του, ενώ οι υπόλοιποι τον παρατηρούσαν με αγωνία. Το
πρόσωπό του πήρε μια περίεργη έκφραση και μασούσε πολύ ώρα την μπουκιά του,
μέχρι που τελικά την κατάπιε. Συνέχισε να τρώει τα σουτζουκάκια και το δέρμα
του άρχισε να κοκκινίζει και η κοιλιά του να φουσκώνει. Το πρόσωπό του
μαρτυρούσε ότι αυτό που έτρωγε ήταν απαίσιο, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε
στιγμή. Κι έτσι κατέβασε και την τελευταία μπουκιά από τα σουτζουκάκια που του
είχαν σερβίρει, φανερά καταπονημένος. Τότε η Βασιλικούλα σηκώθηκε από το
τραπέζι ενθουσιασμένη και είπε στον πατέρα της <i>«Τώρα πατέρα δεν μπορείς να
αρνηθείς τούτο τον γάμο!»</i> Κι ο έμπορος χαμογέλασε κι απάντησε <i>« Αφού έφαγε τα
σουτζουκάκια με το χώμα, χωρίς να παραπονεθεί καθόλου, φαντάσου πόσο πολύ σε
αγαπάει! Πώς μπορώ να αρνηθώ; Τώρα είμαι σίγουρος πως μόνο αυτός ο νέος θα σε
κάνει ευτυχισμένη!»</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Κι έτσι, η Βασιλικούλα
κι ο Μιχάλης παντρεύτηκαν κι έκαναν ένα μεγάλο γλέντι στον υπέροχο κήπο του
αρχοντικού, σερβίροντας σουτζουκάκια, που ήταν νόστιμα και άρεσαν σε όλους τους
καλεσμένους. Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δείτε και τη συνταγή: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_4.html">Σουτζουκάκια στο φούρνο με κιμά από κοτόπουλο</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-29263023875647789152016-02-24T10:15:00.003-08:002016-02-24T10:16:27.188-08:00Πατζαροσαλάτα με γιαούρτι, γαλοτύρι και καρύδια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-42xExRaroAY/Vs3yhewnVjI/AAAAAAAAAGE/z12qV0cpbfM/s1600/PicsArt_01-20-05.12.46.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://3.bp.blogspot.com/-42xExRaroAY/Vs3yhewnVjI/AAAAAAAAAGE/z12qV0cpbfM/s320/PicsArt_01-20-05.12.46.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Μια από τις αγαπημένες
μου σαλάτες, την έχω φάει σε διάφορες εκδοχές της, με άλλους ξηρούς καρπούς, με
διάφορα μυρωδικά, με μπόλικο σκόρδο, με τζίντζερ αλλά τελικά με συνεπήρε το
γαλοτύρι!!! Οι ευεργετικές ιδιότητες του πατζαριού είναι τόσο πολλές για
μεγάλους και παιδιά, που πρέπει οπωσδήποτε να το εντάξουμε στη διατροφή μας.
Εγώ προσωπικά τα λατρεύω σε κάθε τους μορφή αλλά για τους πιο δύσκολους νομίζω
αυτή η συνταγούλα θα βοηθήσει.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Υλικά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">5 μέτρια
πατζάρια μαζί με τα πιο τρυφερά από τα φύλλα τους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 κουταλιές της
σούπας γιαούρτι στραγγιστό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 κουταλιές της
σούπας γαλοτύρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 κουταλιά της
σούπας ελαιόλαδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 κουταλιά της
σούπας μηλόξυδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Λίγα Καρύδια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Αλάτι/Πιπέρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Ξεκινάμε με
τα πατζαρόφυλλα. Διαλέγουμε τα πιο τρυφερά και τα πλένουμε πολύ καλά. Τα
βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν, προσοχή όμως δεν θέλουν πολύ ώρα. Τα αφαιρούμε
από την κατσαρόλα και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Στην ίδια κατσαρόλα ρίχνουμε τους
βολβούς, τους οποίους έχουμε πλύνει πολύ καλά, έχουμε κόψει το κοτσάνι κοντά στη ρίζα, χωρίς
να τους ξεφλουδίσουμε όμως. Βράζουμε για περίπου 15- 20 λεπτά, μέχρι να
μαλακώσουν. Τα αφήνουμε λίγο να κρυώσουν, τα ξεφλουδίζουμε με το χέρι μας (είναι
πολύ εύκολο έτσι) και τα κόβουμε κομματάκια. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε καλά το
γιαούρτι, το γαλοτύρι, το λάδι, το ξύδι και το αλατοπίπερο. Προσθέτουμε τους κομμένους
βολβούς των πατζαριών κι ανακατεύουμε, ώσπου να έχουμε ένα ροζ μείγμα. Στραγγίζουμε
πολύ καλά τα βρασμένα πατζαρόφυλλα και τα τοποθετούμε στη σαλατιέρα. Από πάνω
βάζουμε το μείγμα με τους βολβούς και από πάνω τρίβουμε με τα χέρια μας μια
χούφτα καρύδια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-G6uOzr4C1ec/Vs3yqS3Z6KI/AAAAAAAAAGI/GZknj46SS_k/s1600/PicsArt_01-20-04.42.22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://1.bp.blogspot.com/-G6uOzr4C1ec/Vs3yqS3Z6KI/AAAAAAAAAGI/GZknj46SS_k/s320/PicsArt_01-20-04.42.22.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Καλή όρεξη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Δείτε και το παραμύθι: <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/02/blog-post_36.html">Όταν τα πατζάρια δεν θα είναι πια κόκκινα</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-81523598660133228412016-02-24T10:10:00.000-08:002016-02-24T10:27:17.154-08:00Όταν τα πατζάρια δεν θα είναι πια κόκκινα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-BmqfJnGEUFQ/Vs3xWvVQLCI/AAAAAAAAAF4/7GoFl_vzK1k/s1600/1411384157785_wps_23_Beetroot_candy_stripe_reg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-BmqfJnGEUFQ/Vs3xWvVQLCI/AAAAAAAAAF4/7GoFl_vzK1k/s320/1411384157785_wps_23_Beetroot_candy_stripe_reg.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"> Μια φορά κι έναν καιρό, σε
μια μακρινή και παράξενη χώρα, τόσο μεγάλη σε έκταση που μπορεί κανείς να
θαυμάσει από επιβλητικά βουνά, καταπράσινες κοιλάδες και ορμητικά ποτάμια,
μέχρι απέραντες ερήμους και αλμυρές λίμνες, ζούσε ο μικρός Μαλούφ. Ο Μαλούφ
ήταν ορφανός, δεν είχε γνωρίσει ποτέ τη μητέρα του και τον πατέρα του και είχε
μοναδική συντροφιά του τον πιστό του φίλο Κίγκουρ, ένα μικρόσωμο και πανέξυπνο
μαϊμουδάκι, με λευκό σώμα και καφέ κεφαλάκι, το οποίο είχε βρει μια μέρα στο
παζάρι μιας πόλης, και το έσωσε από βέβαιο θάνατο, καθώς είχε κλέψει δύο
δαμάσκηνα από τον πάγκο ενός πωλητή γιατί πεινούσε. Από τότε ήταν αχώριστοι.</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">Ο
ένας βρήκε στον άλλο τη συντροφικότητα και την αγάπη που τόσο έλειπαν και στους
δύο, Περιφερόντουσαν από πόλη σε πόλη, παίζοντας και γελώντας και έδιναν μικρές
παραστάσεις, όπου ο Κίγκουρ υπό τις εντολές του Μαλούφ έκανε ένα σωρό αστεία
πράγματα, χόρευε, μιμούταν άλλα ζώα, χοροπηδούσε, έκανε τούμπες, στεκόταν πάνω
στους θεατές και σκαρφάλωνε στα πιο ψηλά κτίρια, που έκαναν μικρούς και
μεγάλους να ξεκαρδίζονται στα </span><span style="line-height: 115%;">γέλια. Απ</span><span style="line-height: 115%;">ό τα κέρματα που μάζευαν από τις
παραστάσεις αυτές, αγόραζαν ένα καρβέλι ψωμί και μερικά φρούτα, τα οποία
μοιραζόντουσαν, κι έτσι ζούσαν ευτυχισμένοι, περιμένοντας το επόμενο ταξίδι
τους σε μιαν άλλη πόλη, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα, θα καταφέρουν να
επισκεφτούν ακόμη και τις πιο μακρινές πολιτείες του κόσμου.</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Μια μέρα, έχοντας διασχίσει λίμνες και ποτάμια και
ερήμους και οάσεις και οροπέδια, έφτασαν κοντά στη μεγάλη θάλασσα έξω από την
πιο ξακουστή για τον πλούτο και την ομορφιά της πολιτεία ολόκληρης της χώρας.
Εκεί ζούσαν οι πιο πλούσιοι άρχοντες, οι πιο ονομαστοί έμποροι, οι πιο όμορφες
γυναίκες και φυσικά ο ίδιος ο Βασιλιάς, σ΄ένα παλάτι που ήταν φτιαγμένο από
πάνω μέχρι κάτω με πραγματικό χρυσάφι. Ο Μαλούφ και ο Κίγκουρ ευχαριστήθηκαν πολύ
φτάνοντας έξω από την πλούσια αυτή πόλη, πιστεύοντας ότι θα καταφέρουν να
κερδίσουν αρκετά χρήματα από τις παραστάσεις τους, ώστε να καταφέρουν να μπουν
σ΄ένα μεγάλο πλοίο και να συνεχίσουν τις περιπέτειές τους σε μιαν άλλη χώρα,
γνωρίζοντας διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτισμούς. Πράγματι, η παράστασή τους
ενθουσίασε το απαιτητικό κοινό της μεγάλης πόλης, με αποτέλεσμα ο Μαλούφ και ο Κίγκουρ
να βγάλουν πολλά χρήματα, γεμίζοντας το δισάκι που είχαν! Για να γιορτάσουν την
επιτυχία τους αυτή, αποφάσισαν να φάνε το βράδυ σε μια όμορφη ταβέρνα, κοντά
στην αγορά και να δοκιμάσουν το πιο νόστιμο πιάτο που σέρβιρε: πατζαροσαλάτα με
γιαούρτι, γαλοτύρι και καρύδια! Πριν προλάβουν όμως να τελειώσουν το υπέροχο δείπνο
τους, ο Μαλούφ και ο Κίγκουρ βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη! Τρεις
στρατιώτες σταμάτησαν απότομα μπροστά τους, τραβώντας τα αιχμηρά σπαθιά τους,
κοιτώντας τους με μίσος, ενώ ένας ψηλός και παχύς άντρας, με μεγάλα γένια και
άγριο βλέμμα, ντυμένος με τα πιο φανταχτερά ρούχα που είχαν ποτέ αντικρίσει
είπε με ένταση «Αυτοί είναι!!! Αυτοί έκλεψαν τα πανάκριβα σκουλαρίκια της
θυγατέρας μου! Συλλάβετέ τους αμέσως! Και σκοτώστε αυτό το ζώο!». «Μα εμείς δεν
κλέψαμε τίποτα!» φώναξε απελπισμένος ο Μαλούφ, προστατεύοντας με το σώμα του
τον Κιγκούρ! Όμως οι στρατιώτες άρπαξαν με τη βία το μικρό δισάκι του Μαλούφ,
όπου φύλαγε τα κέρματα που κέρδιζαν με τον φίλο του από τις παραστάσεις, και
άδειασαν το περιεχόμενό του στο τραπέζι. Και τότε ανάμεσα στα κέρματα, είδαν
όλοι δύο χρυσαφένια σκουλαρίκια, στο σχήμα μαργαρίτας, μ΄ ένα κόκκινο πετράδι
στο κέντρο τους! «Αυτά είναι!» Φώναξε ένα αγέλαστο κορίτσι που καθόταν δίπλα
στον ψηλό άνδρα. «Θα πρέπει να μου τα έκλεψε η μαϊμού όταν ανέβηκε πάνω μου!».
Ο Μαλούφ τότε θυμήθηκε το κορίτσι, θυμήθηκε ότι είχε έρθει στην παράστασή του,
κι ότι του ζήτησε με αυθάδεια να της δώσει τον Κίγκουρ για να παίζει μαζί του,
κι ότι εκείνος της απάντησε απότομα «Ο Κίγκουρ είναι ο καλύτερός μου φίλος, δεν
είναι παιχνίδι!». Κι έπειτα θυμήθηκε ότι το κορίτσι τον κοίταξε μ ένα βλέμμα
όλο κακία, έχοντας κοκκινίσει από τη ζήλια και τον θυμό της κι ότι έβαλε κι αυτή
κάτι μέσα στο δισάκι του, πιστεύοντας βέβαια ότι θα ήταν κέρμα! «Αυτή τα έβαλε
τα σκουλαρίκια στο δισάκι μόνη της» φώναξε απελπισμένος! «Η μαϊμού μου δεν
είναι κλέφτρα!» Όμως κανείς δεν τον πίστεψε, κι έτσι τους πήραν με τη βία και
τους δυο, με σκοπό να φυλακίσουν τον Μαλούφ και να σκοτώσουν τον Κίγκουρ. Ο
Μαλούφ, στο άκουσμα αυτής της άδικης εξέλιξης, έπεσε στα πόδια του ψηλού και
παχουλού άντρα και τον παρακάλεσε: «Άρχοντά μου σε ικετεύω! Μην πειράξεις την
καημένη τη μαϊμού! Θα κάνω ό,τι επιθυμείς εσύ κι η κόρη σου, αρκεί η μαϊμού μου
να μην πάθει κακό!» Τότε ο άνδρας, μ΄ ένα ψεύτικο χαμόγελο στο στόμα απάντησε:
«Ας είναι. Η μαϊμού θα κάνει παρέα στην κόρη μου, κι εσύ θα είσαι ο δούλος
της.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-n0D-VfmcY5Q/Vs3xdz3QJJI/AAAAAAAAAF8/Ve3zRnbYHko/s1600/monkey-baby-shower.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-n0D-VfmcY5Q/Vs3xdz3QJJI/AAAAAAAAAF8/Ve3zRnbYHko/s320/monkey-baby-shower.jpg" width="276" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Έτσι κι έγινε. Ο καημένος ο Κίγκουρ ήταν κλεισμένος σ΄ένα
μεγάλο χρυσό κλουβί, σ΄ένα από τα δεκάδες δωμάτια του σπιτιού του άρχοντα,
ζώντας στην απομόνωση, αφού η θυγατέρα του γρήγορα τον βαρέθηκε και σταμάτησε
να φέρνει τους φίλους της να τον χαζεύουν και να γελούν, ενώ ο Μαλούφ
υπηρετούσε πιστά την κακιά αρχοντοπούλα, κάνοντάς της όλα τα καπρίτσια, χωρίς
ποτέ να τον αφήνουν να επισκέπτεται τον φίλο του. Μια μέρα ο Βασιλιάς αποφάσισε
να επισκεφτεί όλους τους άρχοντες της πόλης, που είχαν θυγατέρες σε ηλικία
γάμου, ώστε να ψάξει για την καλύτερη νύφη για τον γιο του. Όταν βράδυ έφτασε
στο σπίτι του ψηλού και παχουλού άρχοντα όμως κάτι αναπάντεχο συνέβη! Δύο
εγκληματίες του είχαν στήσει ενέδρα για να τον κλέψουν, κι έτσι αφοπλίζοντας
τους φρουρούς του, τον παγίδεψαν κι ήταν έτοιμοι να τον σκοτώσουν και να του
πάρουν τα πολύτιμα κοσμήματα που φορούσε. Ο Μαλούφ όμως, που είχε μεγαλώσει κι είχε
γίνει πολύ δυνατός, λόγω της σκληρής εργασίας, βλέποντας τη σκηνή αυτή,
επιτέθηκε στους εγκληματίες από πίσω και κατάφερε να τους νικήσει και να σώσει
τη ζωή του Βασιλιά. Ο Βασιλιάς συγκινημένος με την πράξη του νεαρού δούλου, του
είπε ότι μπορεί να του ζητήσει ότι θέλει. Και τότε ο Μαλούφ του ζήτησε να
ελευθερώσει τον ίδιο και τον πιστό του φίλο Κίγκουρ. Ο Βασιλιάς όμως απάντησε: «Επειδή
μου έσωσες τη ζωή σου προσφέρω την ελευθερία σου. Για την ελευθερία της μαϊμούς
όμως είναι δίκαιο να αποφασίσει η θυγατέρα του Άρχοντα, που ήταν άλλωστε και το
θύμα της κλοπής. Αρχόντισσά μου τι αποφασίζετε για την μαϊμού;» Και τότε η αρχοντοπούλα,
που ήταν μικρόψυχη και ζήλευε την ευτυχία των άλλων, κοίταξε για λίγο το πιάτο
με την πατζαροσαλάτα, που βρισκόταν στο πλούσιο τραπέζι προς τιμήν του Βασιλιά,
κι απάντησε με κακία: «Όταν τα πατζάρια αλλάξουν χρώμα, τότε θα σου δώσω τη
μαϊμού».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Κι
έτσι ο Μαλούφ, έφυγε κλαίγοντας από το σπίτι του Άρχοντα και της θυγατέρας του,
συντετριμμένος που άφηνε πίσω τον αγαπημένο του φίλο. Όμως δεν το έβαλε κάτω.
Αποφάσισε πως θα γύριζε τον κόσμο αν χρειαζόταν, μα θα έβρισκε πατζάρια που θα
είχαν άλλο χρώμα και θα τα έφερνε στην αρχοντοπούλα ελευθερώνοντας τον ΚΙγκούρ.
Πράγματι, πήρε το πρώτο πλοίο που βρήκε στο λιμάνι και σάλπαρε για μακρινά και
άγνωστα μέρη. Διέσχισε ωκεανούς και λιμνοθάλασσες, σκαρφάλωσε σε απόκρημνα και
παγωμένα βουνά, περπάτησε σε καταπράσινα δάση, ρωτώντας παντού αν είχε δει ποτέ
κανείς πατζάρια που δεν ήταν κόκκινα, αλλά μάταια. Κανείς δεν είχε δει ποτέ
πατζάρια που να έχουν άλλο χρώμα. Μετά από πολύ καιρό, έφτασε σ’ έναν πανέμορφο
αλλά και περίεργο τόπο, όπου οι άνθρωποι είχαν κόκκινο πρόσωπο και μεγάλη
πλατιά μύτη και μιλούσαν μια άλλη γλώσσα, που δεν μπορούσε να καταλάβει. Ήταν
όμως φιλόξενοι κι’ ευγενικοί του πρόσφεραν στέγη για να ξεκουραστεί και φαγητό.
Και τότε συνέβη το αναπάντεχο!!! Μόλις δοκίμασε μια μπουκιά από το φαγητό που
του προσέφεραν, του ήρθαν στο μυαλό μνήμες μακρινές από την πατρίδα του! Παρόλο
που το φαγητό είχε κίτρινο χρώμα, είχε ακριβώς την ίδια γεύση με την
πατζαροσαλάτα που είχε κάποτε δοκιμάσει στην ονομαστή ταβέρνα της πλούσιας
πολιτείας, και που δυστυχώς στάθηκε αιτία να χάσει τον μοναδικό του φίλο τον Κίγκουρ.
Κάνοντας νοήματα στους οικοδεσπότες του, κατάφερε να τους κάνει να καταλάβουν
ότι ήθελε να δει από κοντά το φυτό που του είχαν προσφέρει για να φάει. Όταν
τελικά αντίκρισε το φυτό, ήταν πια σίγουρος ότι πέτυχε τον σκοπό του, αφού είχε
μπροστά του ένα κίτρινο πατζάρι!!! Γέμισε με σπόρους από κίτρινο πατζάρι το
δισάκι του και πήρε ευχαριστημένος το δρόμο της επιστροφής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Όταν έφτασε στην πατρίδα του, φύτεψε αμέσως σ΄ ένα μικρό
χωραφάκι τους σπόρους του κίτρινου πατζαριού και περίμενε υπομονετικά να
μεγαλώσουν και να μετατραπούν στην υπέροχη ρίζα που μας τρέφει τον χειμώνα.
Όταν τελικά πέρασαν οι μήνες και τα κίτρινα πατζάρια ήταν πλέον ώριμα, τα έκοψε
και πήγε κατευθείαν στο σπίτι του ψηλού και παχουλού Άρχοντα και της θυγατέρας
του, που κρατούσαν αιχμάλωτο για χρόνια τον φίλο του τον Κίγκουρ. Χτύπησε την
πόρτα του αρχοντικού και τότε του άνοιξε σαστισμένη η κακιά αρχοντοπούλα. «Τι θέλεις
εσύ εδώ;» τον ρώτησε καχύποπτα. «Ήρθα να πάρω τον Κίγκουρ, σου έφερα κίτρινα
πατζάρια. Τώρα που τα πατζάρια άλλαξαν χρώμα και δεν είναι μόνο κόκκινα, πρέπει
να τηρήσεις την υπόσχεσή σου και να μου δώσεις πίσω τη μαϊμού μου», της είπε ο
Μαλούφ. Η Αρχοντοπούλα όμως τον έδιωξε κατηγορώντας τον ότι λέει ψέματα, κι ότι
αυτά δεν είναι πατζάρια αλλά κάποιο άλλο ζαρζαβατικό. Μετά από αυτό ο Μαλούφ
πήγε στο παλάτι και ζήτησε από τον Βασιλιά να αποφασίσει για το αν τα λαχανικά
που κρατούσε ήταν όντως πατζάρια, ή όχι. Ο Βασιλιάς, που ήταν δίκαιος, είπε στον
Μαλουφ και στην Αρχοντοπούλα πως θα αποφάσιζε μ’ έναν τρόπο που κανείς δεν θα
μπορούσε να αμφισβητήσει την εγκυρότητά του. Ζήτησε από τον Μαλούφ να φτιάξει
το ίδιο φαγητό δύο φορές χρησιμοποιώντας όμως την πρώτη φορά κόκκινα πατζάρια
και τη δεύτερη κίτρινα. Αν τα φαγητά είχαν την ίδια γεύση ο Μαλούφ θα είχε
δίκιο και η Αρχοντοπούλα θα πρέπει να του δώσει πίσω τη μαϊμού. Αν όχι η
μαϊμού θα έμενε για πάντα στην ιδιοκτησία της Αρχοντοπούλας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Έτσι ο Μαλούφ, έκανε όπως του είπε ο Βασιλιάς. Έφτιαξε
την υπέροχη αυτή πατζαροσαλάτα που είχε δοκιμάσει τότε στην ταβέρνα αλλά και
αργότερα, στην μακρινή χώρα που είχε βρεθεί ψάχνοντας για πατζάρια άλλου
χρώματος, ανακατεύοντας τα πατζάρια με γιαούρτι, γαλοτύρι και καρύδια,
βάζοντας στη μία σαλάτα κόκκινα πατζάρια και στην άλλη κίτρινα. Έδεσε τα μάτια
του Βασιλιά για να μη βλέπει και του προσέφερε τις δύο σαλάτες, περιμένοντας
μαζί με την αρχοντοπούλα για την κρίση του. Ο Βασιλιάς αφού δοκίμασε και τις
δύο σαλάτες, έβγαλε το μαντήλι, που του κάλυπτε τα μάτια. και είπε με
αποφασιστικότητα; «Οφείλω να ομολογήσω ότι και οι δύο σαλάτες είναι ακριβώς
ίδιες στη γεύση. Δεν μπορώ να παρατηρήσω καμία διαφορά ανάμεσα στις δύο
σαλάτες, εκτός από το χρώμα τους, που το βλέπω καθαρά τώρα. Συνεπώς, το
λαχανικό που έφερε ο Μαλούφ είναι πατζάρι κίτρινου χρώματος και γι’ αυτό εσείς
Αρχόντισσα πρέπει να του επιστρέψετε τη μαϊμου.».</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"> Έτσι κι έγινε, κι ο Μαλούφ μπόρεσε να αγκαλιάσει πια
ευτυχισμένος τον καημένο τον Κίγκουρ, που είχε ζήσει αιχμάλωτος για τόσα
χρόνια. Καλλιέργησαν μαζί το κίτρινο πατζάρι, που έγινε ανάρπαστο σ’ όλη τη
χώρα, και χρησιμοποίησαν τα χρήματα που κέρδισαν για να ταξιδέψουν μαζί σε όλο
τον κόσμο. Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="line-height: 18.4px;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δείτε και τη συνταγή:</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span><a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/02/blog-post_14.html" style="font-family: arial, sans-serif;">Πατζαροσαλάτα με γιαούρτι, γαλοτύρι και καρύδια</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-81995069339281851442016-02-24T09:12:00.004-08:002016-02-24T09:13:36.350-08:00Χειμωνιάτικη Σούπα Λαχανικών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-H42c3yNrr3E/Vs3jotp_eZI/AAAAAAAAAFg/EagWoTMA2rQ/s1600/PicsArt_01-21-02.59.09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://2.bp.blogspot.com/-H42c3yNrr3E/Vs3jotp_eZI/AAAAAAAAAFg/EagWoTMA2rQ/s320/PicsArt_01-21-02.59.09.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Μια
νόστιμη και υγιεινή σουπίτσα λοιπόν, λίγες μέρες πριν τελειώσει επίσημα κι αυτός
ο επεισοδιακός χειμώνας. Μπορείτε να μην βάλετε καθόλου ζυμαρικό για να γίνει
πιο ελαφριά. Εγώ το βάζω ώστε να γίνει πιο «φαγάκι», ώστε με λίγο ψωμάκι να
είναι πλήρες γεύμα. Η συνταγή άλλωστε είναι όπως ακριβώς μου την έδωσε ο
Μπαρμπα – Σμάιλι!!! </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-ggG8mvCIiu8/Vs3j7KOkHKI/AAAAAAAAAFo/706jV8AxeVE/s1600/PicsArt_01-21-03.12.33.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://2.bp.blogspot.com/-ggG8mvCIiu8/Vs3j7KOkHKI/AAAAAAAAAFo/706jV8AxeVE/s320/PicsArt_01-21-03.12.33.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;">Υλικά:</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 μεγάλα καρότα <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 μέτριες πατάτες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 πράσα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">3 ρέβες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 μπολ χοντροκομμένο λάχανο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">4 κλωνάρια σέλερυ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 σφηνοπότηρο κουσκουσάκι ή αστράκι ή
άλλο ζυμαρικό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 σφηνοπότηρο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">soya
sauce</span><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">2 σφηνοπότηρα λευκό ξηρό κρασί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Χυμό από 1 λεμόνι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">1 κουταλάκι του γλυκού κουρκουμά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Αλάτι/ πιπέρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-fareast-font-family: Tahoma;">-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Ζεστό νερό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Ψιλοκόβουμε
τα καρότα, τις πατάτες, τα πράσα, τις ρέβες και το σέλερυ. Σοτάρουμε στο
ελαιόλαδο πρώτα το κρεμμύδι να ξανθύνει και μετά συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα
λαχανικά, που σιγά σιγά βγάζουν τα υγρά τους. Τελευταία ρίχνουμε το λάχανο και
το σέλερυ. Σβήνουμε με τη </span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">soya</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">sauce</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">και το κρασί και αφήνουμε για λίγο να
εξατμιστεί το αλκόολ. Προσθέτουμε το αλατοπίπερο (εγώ βάζω ένα κουταλάκι του
γλυκού αλάτι γιατί η </span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">soya</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;">sauce</span><span lang="EN-US" style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"> </span><span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">είναι αρκετά αλμυρή) και τον
κουρκουμά. Καλύπτουμε τα λαχανικά με ζεστό νερό και χαμηλώνουμε την εστία στο
μισό, ώστε να αφήσουμε να σιγοβράσει η σούπα. Αν χρειαστεί και τα λαχανικά
πιουν το ζουμάκι προσθέτουμε πάλι ζεστό νερό. Όταν τα λαχανικά είναι σχεδόν
έτοιμα, προσθέτω και το ζυμαρικό (εδώ είναι πιο πιθανό να χρειαστεί να
συμπληρώσουμε με ζεστό νεράκι) και το λεμόνι κι αφήνω να πάρει άλλη μια βράση η
σούπα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">Μην
ξεχάσετε να σερβίρετε με ζεστό ζυμωτό ψωμάκι!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-9CTCm6CPum0/Vs3jyb2dcII/AAAAAAAAAFk/ygxmrLBojwo/s1600/PicsArt_01-21-03.04.32.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://1.bp.blogspot.com/-9CTCm6CPum0/Vs3jyb2dcII/AAAAAAAAAFk/ygxmrLBojwo/s320/PicsArt_01-21-03.04.32.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";">ΥΓ.
Ελπίζω να είστε επιεικείς με τις φωτογραφίες μου… Που θα πάει θα μάθω!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;">Δείτε και το παραμύθι <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/02/blog-post_24.html">Η χορτόσουπα του Μπαρμπα Σμάιλι</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6856627321154297164.post-57288124713741783642016-02-24T08:59:00.000-08:002016-02-24T10:28:31.931-08:00Η χορτόσουπα του Μπαρμπα Σμάιλι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-084NgsowRDo/Vs3geMFko9I/AAAAAAAAAFU/iUUwjCi51MU/s1600/soup-pot1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-084NgsowRDo/Vs3geMFko9I/AAAAAAAAAFU/iUUwjCi51MU/s200/soup-pot1.jpg" width="180" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , "sans-serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="text-indent: 36pt;">Μια φορά κι έναν καιρό </span><span style="text-indent: 36pt;">σ’ ένα μικρό
χωριουδάκι, μακριά από την πρωτεύουσα του Βασιλείου, ζούσε ο Μπαρμπα Σμάιλι με
τα δύο του παιδιά, τον Σαμ και τον Πίτερ.</span></span></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Μπαρμπα Σμάιλι ήταν αγρότης, δεν
ήξερε γράμματα και ζούσε με τους γιούς του σ ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι δίπλα
από το χωραφάκι του, το οποίο αγαπούσε σαν να ήταν κι αυτό παιδί του. Δεν ήταν
πλούσιος αλλά από το τραπέζι του δεν έλειψαν ποτέ οι νόστιμοι καρποί της γης, τα
λαχανικά και τα φρούτα, που καλλιεργούσε με αγάπη κι αφοσίωση μέχρι το τέλος
της ζωής του. Κάθε Κυριακή μάλιστα, ο Μπαρμπα Σμάιλι, έφτιαχνε μια υπέροχη
χορτόσουπα, με όλα τα χειμωνιάτικα λαχανικά, πατάτες, καρότα, λάχανο, πράσα,
ρέβες, λεμόνια και ζυμαρικό που έφτιαχνε η γειτόνισσα και αντάλλασσε με
πορτοκάλια και μανταρίνια από το χωραφάκι του Σμάιλι. Η χορτόσουπα αυτή, ήταν
ονομαστή σ’ ολόκληρο το χωριό, αφού τα αρώματά της ταξίδευαν από την καμινάδα
του τζακιού του γερό Σμάιλι σ’ ολόκληρη τη γειτονιά, ξελιγώνοντας τους πάντες,
μικρούς και μεγάλους, με αποτέλεσμα όλοι να ζητούν τη συνταγή. Ο Μπαρμπά Σμάιλι
όμως δεν τους την έδινε, μονάχα τους έλεγε «Να ρθείτε να φάμε μαζί την Κυριακή
την ωραία μου σούπα. Αν σας δώσω τη συνταγή, θα την φτιάχνει ο καθένας σπίτι
του κι έτσι θα πάψουμε να μοιραζόμαστε το ίδιο τραπέζι και να περνούμε τον
χρόνο μας μαζί αγαπημένοι».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Ο Σαμ και ο Πίτερ, μεγαλώνοντας
απέκτησαν πολύ διαφορετικά ενδιαφέροντα και οι χαρακτήρες τους ήταν εντελώς
αταίριαστοι. Ο Σαμ έτρεχε και έπαιζε ανέμελα στο χωριό με τα γειτονόπουλα, ενώ
ο Πίτερ, που του άρεσε να διαβάζει, πήγαινε κάθε μέρα με τα πόδια στο διπλανό
χωριό, που ήτανε μεγαλύτερο για να παρακολουθεί το σχολείο. Ο Σαμ βοηθούσε τον
πατέρα του στις αγροτικές δουλειές και σιγά σιγά μάθαινε όλα τα μυστικά της
φύσης, ενώ ο Πίτερ κλεινόταν στο πέτρινο σπιτάκι και μελετούσε μέχρι αργά
βιβλία που έπαιρνε από τον δάσκαλο του χωριού. Τελικά ο Σαμ κατέληξε να
αγαπήσει ακόμη περισσότερο κι από τον πατέρα του το χωραφάκι κι ορκίστηκε ότι
θα μείνει για πάντα στο πέτρινο σπιτάκι καλλιεργώντας τη γη που τόσο αγαπούσε.
Ο Πίτερ όμως, δεν ήθελε καθόλου να ασχοληθεί με τις αγροτικές δουλειές κι
ονειρευόταν να σπουδάσει και να φύγει από το μικρό χωριό που γεννήθηκε και
μεγάλωσε. Ήθελε να ζήσει στην πρωτεύουσα και να εργαστεί σε κάποιο υπεύθυνο
πόστο του βασιλείου, έχοντας κύρος και πλούτη. Ήθελε να συναναστρέφεται
ανθρώπους μορφωμένους και υψηλόβαθμους κι όχι χωριάτες που δεν ήξεραν ούτε το
όνομά τους να γράψουν. Ήθελε να φοράει καλοραμμένα και μοντέρνα ρούχα και όχι
τα κουρέλια που φορούσε ο πατέρας του κι ο αδερφός του. Ήθελε τα χέρια του να
είναι απαλά και ζεστά κι όχι ροζιασμένα και σκασμένα από την καλλιέργεια της
γης. Ήθελε να ζει σ΄ένα μεγάλο σπίτι, με άνετους χώρους και μαλακό κρεβάτι κι
όχι στο μικρό πέτρινο σπιτάκι του πατέρα του. Και κυρίως, ήθελε να τρώει κρέας
και πουλερικά, σερβιρισμένα με πηχτές βουτυράτες σάλτσες, εξωτικά φρούτα και
κρέμες και πουτίγκες και μπεζέδες κι όχι αυτή τη χορτόσουπα που την είχε
σιχαθεί πια η ψυχή του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Όταν
πέθανε ο γέρο Σμάιλι και όντας πάντα ακριβοδίκαιος, μοίρασε την περιουσία του
στα δυο του παιδιά. Άφησε το χωραφάκι στον Σαμ, που ήξερε ότι το αγαπούσε και
ότι θα το καλλιεργούσε με στοργή, και στον Πίτερ το πέτρινο σπιτάκι για να
μπορεί να κάνει μαθήματα στα παιδιά του χωριού, μιας και το σχολείο ήταν πολύ
μακριά. Κι ενώ ο Σαμ ήταν απόλυτα ευχαριστημένος με το μερίδιό του, μιας κι
είχε καιρό τώρα αποφασίσει ότι ήθελε να γίνει γεωργός και να μεγαλώσει ακόμη
περισσότερο την παραγωγή στο χωραφάκι, ο Πίτερ τρελαινόταν και μόνο στην ιδέα
ότι θα περνούσε όλη του τη ζωή στο χωριό. Αποφάσισε να πουλήσει το πέτρινο
σπιτάκι που ήταν πια στην ιδιοκτησία του για να πάει στην πρωτεύουσα να
σπουδάσει και να μπορέσει να αποκτήσει τη ζωή που πάντα ονειρευόταν. Παρόλο που
ο Σαμ του πρότεινε να του παραχωρήσει το πέτρινο σπιτάκι για να μένει, κι
εκείνος να του στέλνει τη μισή από την παραγωγή λαχανικών και φρούτων στην
πρωτεύουσα, εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, λέγοντας μάλιστα «Εγώ στην πρωτεύουσα θα τρώω λαγούς στιφάδο και
βουτυράτο μοσχάρι και αστακούς με κρέμα λεμονιού, τι να τις κάνω τούτες τις
άθλιες και βρώμικες ρίζες;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Κι έτσι ο Πίτερ έφυγε με τα χρήματα
από την πώληση του μικρού πέτρινου σπιτιού και πήγε στην Πρωτεύουσα του
Βασιλείου χωρίς να κοιτάξει πίσω ούτε στιγμή και χωρίς να αποχαιρετίσει τον
αδερφό του και τους συγχωριανούς του, όντας σίγουρος για την επιλογή του. αφού
αυτός ήταν «πολύ καλύτερος απ’ όλους αυτούς τους βρωμιάριδες κι ασθενικούς
χωρικούς, που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να σκάβουν τη γη και να
καίγονται από τον ήλιο», όπως έλεγε. Πράγματι, σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή του
Βασιλείου και αποφοίτησε με άριστα, ώστε αμέσως κατάφερε να γίνει γραμματικός
και σύμβουλος του Βασιλιά και να δουλεύει μέσα στο παλάτι. Έχοντας την εύνοια
του ίδιου του Βασιλιά, κέρδιζε πολλά χρήματα κι έτσι κατάφερε γρήγορα να
αγοράσει ένα μεγάλο σπίτι με δύο ορόφους και επτά δωμάτια, τα οποία επίπλωσε με
σκαλιστά ξύλινα έπιπλα και πουπουλένια στρώματα και χειροποίητα χαλιά και
μεγάλους καθρέφτες και μπρούτζινα κηροπήγια και πορσελάνινα σερβίτσια και άλλα
πολλά πράγματα, που ενώ είχαν μικρή χρησιμότητα, κόστιζαν μια περιουσία. Κι
έτρωγε κάθε μέρα παρέα με αριστοκράτες της αυλής τέσσερα γεύματα, από τα οποία
ποτέ δεν έλλειπαν τα αυγά και τα κρέατα και τα πουλερικά και τα γλυκά, με
αποτέλεσμα να φουσκώσει η κοιλιά του τόσο πολύ, που να μοιάζει σαν ένα μεγάλο
παιδικό μπαλόνι, και να αυξάνεται συνεχώς η όρεξή του, ώστε τα τέσσερα γεύματα
να γίνονται σταδιακά πέντε και έξι και επτά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Ο Σαμ, που έμεινε στο χωριουδάκι,
δουλεύοντας σκληρά και με αυταπάρνηση, καλλιεργώντας το μικρό χωραφάκι,
κατάφερε σύντομα να αυξήσει την παραγωγή των λαχανικών και των φρούτων και να
αγοράσει και το διπλανό χωραφάκι. Σιγά σιγά και με τη βοήθεια των συγχωριανών
του έχτισε ένα ίδιο πέτρινο σπιτάκι σαν αυτό που είχε μεγαλώσει και τελικά
πούλησε ο αδελφός του, και ζούσε εκεί ευτυχισμένος μαζί με τη γυναίκα του και
τα παιδιά του. Όσες φορές κι αν προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον αδελφό του
δεν τα κατάφερε, αφού ο Πίτερ δεν απάντησε ποτέ σε κανένα του γράμμα, που
τελείωνε πάντα με την ίδια φράση «Αδελφέ μου, είμαι πολύ περήφανος για σένα που
πρόκοψες. Το σπίτι μου είναι πάντα ανοιχτό για σένα, κι αν ποτέ μπορώ να σε
βοηθήσω σε κάτι, μη διστάσεις να μου το ζητήσεις».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια και τα δυο
αδέρφια απομακρύνονταν όλο και περισσότερο, αφού με δυσκολία πια έφερναν στο
νου τους ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Ο
Σαμ πίστευε ότι δεν θα ξαναδεί ποτέ τον αδελφό του, κι έτσι συνέχισε την ήσυχη
ζωή του με την οικογένειά του στο μικρό χωριουδάκι. Κι ο Πίτερ δεν ήθελε να
ξανασυναντήσει ποτέ τον αδελφό του, που του θύμιζε τη μίζερη και φτωχή ζωή των
παιδικών του χρόνων, και συνέχισε να ζει πλουσιοπάροχα, περιτριγυρισμένος από
αριστοκράτες και υψηλόβαθμους, τρώγοντας και πίνοντας και τραγουδώντας, ώσπου η
κοιλιά του είχε πια φουσκώσει τόσο πολύ, που με δυσκολία περπατούσε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Όμως έγινε πόλεμος, και οι εχθρικές
δυνάμεις πολιορκούσαν για μήνες την Πρωτεύουσα. Κι άρχισαν να τελειώνουν οι
προμήθειες σε κρέας και σε ψάρια και σε φρούτα. Κι έπεσε λοιμός, κι αρρώστησαν και
άντρες και γυναίκες και παιδιά και πέθαιναν στους δρόμους πεινασμένοι και
καταβεβλημένοι. Κι όταν τελικά, μπήκαν στην πρωτεύουσα οι εχθροί σκότωσαν τον
Βασιλιά και πέταξαν στο δρόμο όλους τους εργαζόμενους στο παλάτι κι έβαλαν
δικούς τους. Και πήραν όλα τα μεγάλα σπίτια με το ζόρι και τα έδωσαν στους
δικούς τους αριστοκράτες. Κι έτσι ο Πίτερ, μέσα σε λίγες μέρες έχασε όλα του τα
προνόμια κι’ έμεινε στο δρόμο σαν ζητιάνος, πεινώντας και κρυώνοντας. Έτρωγε
ότι αποφάγια έβρισκε στα σκουπίδια και σκεπαζόταν με μια τρύπια κουβέρτα που
βρήκε κάπου πεταμένη. Η τεράστια κοιλιά του ούτε που φαινόταν πια, λόγω της
πείνας του και τα ρούχα του πέφτανε και δεν του κάνανε πια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Μια μέρα, περπατώντας σαν σκιά,
ταλαιπωρημένος από την αφαγία και το κρύο και την κακοπέραση, πέρασε μπροστά
από το παλιό του σπίτι. Στάθηκε για λίγο και το κοίταξε αναπολώντας την παλιά
του ζωή. Και τότε, είδε πεταμένο μπροστά από την πόρτα ένα φάκελο. Περίεργος
καθώς ήταν, σήκωσε τον φάκελο και είδε ότι ήταν ένα γράμμα από τον αδελφό του
τον Σαμ. Το άνοιξε και διάβασε «Αδελφέ μου, σου στέλνω ακόμη ένα γράμμα,
ελπίζοντας σε μια απάντηση, για να μάθω αν είσαι καλά. Τόσα χρόνια έχουν
περάσει κι έχω αρχίσει να ξεχνώ το πρόσωπό σου και το σουλούπι σου, αλλά δεν σε
λησμονώ. Αδελφέ μου, είμαι πολύ περήφανος για σένα που πρόκοψες. Το σπίτι μου
είναι πάντα ανοιχτό για σένα, κι αν ποτέ μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι, μη
διστάσεις να μου το ζητήσεις». Διαβάζοντας τα λόγια αυτά ο Πίτερ έκλεισε τα
μάτια του και ξαφνικά του ήρθαν στο μυαλό οι ζεστές Κυριακές που περνούσαν με
τον πατέρα του και τον αδελφό του στο μικρό πέτρινο σπιτάκι, μαζί με τους
γείτονες, τρώγοντας την ξακουστή χορτόσουπα του γέρο Σμάιλι. Πόσο λαχταρούσε
τώρα αυτή τη σούπα, που κάποτε είχε ορκιστεί πως δεν θα ξαναέβαζε στο στόμα
του! Και μ’ αυτές τις σκέψεις έκλαψε ώρα πολύ και τελικά αποφάσισε πως αν ήθελε
να ζήσει έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κι έτσι, μετά από έναν ολόκληρο μήνα
ταξίδι με τα πόδια, ο Πίτερ έφτασε εξουθενωμένος και αποστεωμένος στο μικρό
χωριουδάκι. Κανένας δεν τον αναγνώρισε κι όλοι τον περνούσαν για ζητιάνο. Όταν
έφτασε έξω από το μικρό πέτρινο σπιτάκι, είδε τον αδερφό του να κάθεται στην
πόρτα, σαν να ήξερε ότι θα ερχόταν και τον περίμενε. Αγκαλιαστήκανε και τότε ο
Πίτερ είπε κλαίγοντας στον Σαμ «Συγχώρεσέ με αδελφέ μου! Μεγαλοπιάστηκα και
ήμουν κουτός που πίστεψα πως ότι αγοράζεται είναι ανώτερο απ’ ότι
δημιουργείται». Κι ο Σαμ δεν είπε τίποτα, μόνο τον κοίταξε με αγάπη και του
χαμογέλασε. Τον έπλυνε, τον έντυσε και το ίδιο βράδυ έκανε το μεγαλύτερο γλέντι
που είχε δει ποτέ το μικρό χωριουδάκι, προς τιμήν του αδελφού του,
μαγειρεύοντας δέκα καζάνια από την μοναδική αυτή χορτόσουπα του Μπαρμπα Σμάιλι
φτιαγμένη από τα δώρα που απλόχερα προσφέρει η γη, όταν την καλλιεργούμε με
αγάπη. Τα δύο αδέρφια έζησαν και εργάστηκαν μαζί αγαπημένοι, και κατάφεραν με
τη δουλειά του Σαμ και τις γνώσεις του Πίτερ να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο
την παραγωγή τους σε φρούτα και λαχανικά, αγοράζοντας ακόμη δύο χωραφάκια.
Έκτοτε, αγαπούν και σέβονται τη γη, που ακόμα και τους πιο δύσκολους καιρούς,
δίνει στους ανθρώπους τους νόστιμους και απαραίτητους για τη ζωή τους καρπούς.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Δείτε και τη Συνταγή:</span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> <a href="http://thetastefairy.blogspot.gr/2016/02/blog-post_58.html">Χειμωνιάτικη σούπα λαχανικών</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15051165176025738783noreply@blogger.com0